DUMAN

➰Gerçekler➰

Keyifli okumalar...

Tarifi mümkün olmayan duygular vardı.Anlatımı güç,yaşanması acı olan.Ancak başına gelince anlaşılabilir,bilmeyene betimlenmesi soyut kalırdı.İçinde bulunduğum durum da tam olarak böyleydi.Yanlış yapmıştım bunu zaten biliyordum fakat zihnimdeki o yaramaz ve akıllanmaz küstah kız haklı olduğumu söylüyordu.Yaptığımın yanlış olmadığını,bu duyduğum üzüntünün gereksiz olduğunu söylüyordu.

Kim ne derse desin kesinlikle kabul etmez,ablama yaptığım bu haksızlığı örtemezdim.Başkası yapsa şüphesiz ki yargılar ve asla yapmam derdim.Asla asla dememeliydik.Sonuçları fazlasıyla ağır olabiliyordu.

Çok merak ediyordum.Yanımda oturan bu katilin ömrü boyunca hiç canı yanmış mıydı?İçinde benimki gibi tarifi mümkün olmayan bir acı oluşmuş muydu?Cevapları olumsuzdu şüphesiz.Eğer dediklerime evet cevabı verilecek olsaydı kimse başkasına bu kötülüğü yapmazdı.

"Başlamamı ister misin?"dedi keskin bir ses tonuyla.Bir an düşüncelerimden sıyrılmanın verdiği boşlukla neyi diyecek oldum ki bana verdiği koşulu hatırladım.Görevi yaptığıma göre bana ablamın bilmediğim yönünü anlatacaktı.Duyacaklarımın beni etkileyeceğini sanmıyordum çünkü biliyordum ki Ablam benim bildiğim gibiydi.Ben ise kocaman bir aptaldım.Ona güvenmeyerek birkaç insanın lafına inanan kocaman bir aptal.

"Ben geçmek istiyorum."dedim oturduğu koltuğa gözlerimi dikerek.Gözleri anlık yoldan ayrıldı ve beni buldu.Direksiyonu kavrayan parmakları gevşedi ve hızımızı biraz azalttı.

Cevap vermeden kenara çekip durduğumuzda ikimiz de aynı anda arabadan inmiştik.Yer değiştirerek ben direksiyona o da yolcu koltuğuna geçmişti.Gözlerim hafiften sızlıyor,şişmeye yüz tuttuğunu hissediyordum.Uzun bir süre ağlamıştım ve o da sessizce Yanımda oturarak susmamı beklemişti.Boğazımdaki bu sızı da hıçkırıklarımın geride bıraktığı birer izdi.

"Ablanla geçen yıl tanıştık."dedi.Bunu tahmin etmek zor değildi.Gaza asıldım ve karanlık yolda ilerlemeye başladım.Yalnızca arabanın farları aydınlatıyordu geceyi.Ay,görünmek istemezcesine yoktu.Siyah,hakimiyetini memnunca sürdürüyordu.

"O fazlasıyla aşıktı."dedi.Direksiyonu kavrayan parmaklarım benden bağımsızca gerildi.Gözlerimi yoldan ayırmıyor,sözünü bölmüyordum.Aşık olduğunun madem farkındaydı o halde neden onunla oynamıştı?Neden onu öldürmüştü?

"Gözleri bir an olsun ayrılmıyor,yanına yaklaşınca bile nefesi titriyordu."dedi.Sırtımın gerildiğini hissettim.Benim Ablamın tek suçu aşık olmak mıydı?Gaza biraz daha asıldığımda ne tarafa gideceğimizin bir önemi olmadığını biliyordum.

"Ama bir sorun vardı."dedi söylemek istemezmiş gibi.Soluklarım hızlandı ve söyleyeceği kelimelere odaklandım.

"O parayı aşktan daha çok önemsiyordu."dedi.Dişlerimi sıktım ve bunun anlamsız olduğunu söylemek istedim.O öyle biri değildi.Para hiçbir zaman ilklerinde olmamıştı.

"Ve katili olacak olan adamı para uğruna harcadı."dedi.Sakinliği sinirimi bozuyordu.Para uğruna harcadığı Ne malumdu?Belki de düştüğü belayı anlamıştı ve kurtulmak istemişti.

"Kendisini Barlars'a sattı."işte bu son noktaydı.Gözlerim hızla ona döndü ve kafam inkar eden cinsten iki yana sallandı.

"Doğru konuş."dedim.Tekrar yola döndüğümde gaza biraz daha asılmış,bedenim biraz daha gerilmişti.Ablam hakkında ileri geri konuşamazdı.O böyle bir kız değildi.

"İnan bana bunlar en masum sözcükler o değerli ablan için."dedi tiksinirmiş gibi.Bu adam Ne dediğini bilmiyordu.Ona aşık olan bir kız,onun nasıl bir bela olduğunu öğrendi diye gururuna yediremiyor olmalıydı.