DUMAN

➰Huzur➰

Keyifli okumalar...

İnsan sahip olduğu bedeni tek gecelik biri için sergiler miydi?Bir daha karşılaşmama oranı yüksek olan bir yabancıya,en mahrem duygularını paylaşır mıydı?Gerçeğin mide bulandırıcı tarafı yüzüme sinsice güldüğünde midemin çalkalandığını hissettim.Bulunduğum bu ortamda,kesinlikle masum duygular taşıyan insanlar yoktu.Birbirlerini zevk uğruna yanında bulunduran sevgili görünümlü çiftler mevcuttu.Hayatımda önem arz etmeyen biri ile onlar gibi dans edemez,gülemez veyahut boyunlarına sıkıca sarılıp başımı omzuna yaslayamazdım.Bana göre insanın hayatında tek bir kişi yer almalıydı ve sonuna kadar onunla gitmeliydi.Gördüğüm manzaralar kesinlikle benim düşünce yapıma ters ve anlamsızdı.Belki de ben bazı şeyleri fazla abartıyordum.Abartmak,kulağıma hiç bu kadar olağan gelmemişti.

Gözlerimi etrafta gezdirmeye devam ettiğim sırada Hifa'nın yarım saattir konuştuğu adamın ayaklandığını gördüm.Bu adamın bir şekilde Karer'in çıktığı merdivenleri çıkmamasını sağlamalıydık anladığım kadarıyla.Hifa endişeyle Evren'e baktığında adam çoktan ilerlemeye başlamıştı.Göz ucuyla Evren'e baktığımda bakışları hızla bana döndü.Kafasıyla zihnimdekileri onayladığında yutkunmak istemiştim.Belimde varlığını belli eden silahı hızlıca çıkarttım ve kalabalığa belki de ilk kez şükrederek tetiği çektim.Ayağa kalktığımda Evren çoktan arkasını bana dönmüş,vurmamı bekliyordu.İçerisi çok kalabalıktı ve benim başka birine ateş etme olasılığım çok fazlaydı.Korkuyla silahı havalandırdım ve Evren'in sırtına odakladığımda hiç düşünmeden tetiği çektim.Kulakları dolduran tok ses,birkaç çığlık sesinin doğmasına sebebiyet verirken üzerimde toplanan bakışlara zemin hazırlamıştı.Korkuyla elimdeki silahtan bakışlarımı çektiğimde Evren'in yere yattığını fark ederek rahatladım.Rol gereği yerde yatıyordu ve kimseye kurşun isabet etmemişti.

Silahı tekrar belime yerleştirirken hızla mekanı terk ettim.Arkama kuşkuyla baktığımda herkesin Evren ile ilgilendiğini fark ettim.Ta ki gözleri bana odaklanmış tek bir kişiyi görene kadar.Durdum ve soluk soluğa az önce Hifa'nın konuştuğu adama baktım.Arkamı dönerek çıkış kapısına yöneldiğim vakit peşimden geldiğini görmüştüm.Bu iyi değildi.Onun,tıpkı diğer insanlar gibi Evren ile ilgilenmesi gerekliydi.Hızlı ve büyük adımlarla dışarı çıktığımda ne tarafa gideceğimi bilmiyordum.Güvenliklerin arkamdan seslendiğini işitsem de önemsemeyerek ara sokaklardan birine girdim.İzimi kaybettirmeliydim aksi takdirde ne yapacağımı bilmiyordum.Aptal herif bana planı anlatmamıştı.

Koşmaya başladım fakat çok uzağımda sayılmayan bir çift adım sesini işitebiliyordum.Arkama bakmaya gerek duymadım ve ara sokaklardan art arda dönüyordum.Kalbim,yaşadığım heyecan nedeniyle oldukça fazla çarpıyordu.Bileğim,güçlü bir el tarafından kavranıldı ve binalardan birine girmemi sağladı.Çığlık atmama fırsat kalmadan ağzıma siper olan kemikli parmakların sahibini tanıyordum.Apartman dairesinin merdiven boşluğunda olmalıydık ve yüzüne vuran ay ışığı,onu güçlükle seçmeme sebep oluyordu.Bileğimdeki eli usulca bel kıvrımıma dokunduğunda silah,avuç içine temas etti.Yüzeysel olarak silaha dokunduktan sonra belime ulaştı ve omuriliğimin üzerinde kemikli parmaklarını kıpırdattı.

Korku ve şaşkınlıkla irileşen gözlerime bir müddet takılı kalsa da hızla ağzıma örtülü elini çekti.Çığlık için aralanan ağzımı usulca kapadığımda,sokakta duyulan adım seslerine kulak kesildim.Adam,muhtemelen beni arıyordu ve bulunduğumuz binaya gelmemesini diliyordum.Sırtımdaki parmaklarının ruhani varlığını hissediyor,yakınlığından ötürü rahatsız oluyordum.Ellerim,göğsüne tutunduğunda itmek için gereksiz bir çabaya girmiştim.İkimizin arasında sıkışık kalan ellerimi çekmedim ve adamın yaklaşan ayak seslerine kulak kabarttım.