DUMAN

➰Gözyaşları➰

⚜️Çok önemsediğim ve satırlarda duygu yüklü kelimeleri fazlasıyla tercih ettiğim bu bölümü keyifle okumanızı temenni ederim...

⚜️Bölüm şarkısı koyuyorum ve kesinlikle bölümü okurken dinlemenizi tavsiye ediyorum.

⚜️Cem Adrian-Kanarım

İnsanların yaşamlarının bazı dönemlerinde sarsıntılı,içinden çıkılamaz olduğunu düşündüğü anlar yaşanırdı.Belki de kolay çözülebilecek bir sorun,o an insana imkansız gelir ve günlerce bu konu üzerinde yoğunlaşırdı.Sanki başka hiçbir şey olmuyor,zaman boşça ilerlemiyormuş gibi.Gelecek zamanda gülüp geçebileceği bu dert,yaşadığı anda bir çıkmaz oluşturuyor,geleceğe geçemeyerek güleceği anlara kavuşturmuyordu.

İşte ben de tıpkı anlattığım bu olaylar karmaşası içinde boğuluyordum.Belki de bazı anlarda olayları fazla abartarak başımı ağrıtıyor,bazen de üstünde durulması gereken bir konuyu es geçiyordum.Benim es geçtiğim ve belki de en önemli konu ablamın son zamanlarında tanıştığı o sevgilisiydi.O zamanlar hiç önemsememiş,kim olduğunu merak etmemiştim.Eğer üstünde durup Karer ile daha önce tanışsaydım,her şey çok daha farklı olabilirdi.Zamanı geri alamayacağım gibi iki gündür başımı ağrıtan bir diğer konu ise ablamın cenaze töreniydi.Dediğim gibi belki de abarttığım bir konuydu fakat gelecek zamanda dönüp baktığımda buna güleceğimi hiç sanmıyordum.

Katilin istediği tarzda bir konuşma yapmak doğru değildi.Ablamın,benim sandığım gibi biri olmadığını,bana her şeyi anlatacağını söylemişti.İçimdeki merak duygusunu kenara atamıyordum.Son zamanlardaki tavrı,sözleri ve en önemlisi de günlüğündeki o birkaç satır içimde kuşku uyandırmıştı.

Bir diğer yanım ise ablamı çok iyi tanıdığımı,aileden tek kişi olarak gördüğüm kişinin benim bildiğim o saf kız olduğunu ve katile güvenmememi söylüyordu.
O konuşmayı yaptığım an,ben kendimden uzaklaşmış olacak fakat bir o kadar da ablama yakınlaşacaktım.Tabi ablama yakınlaşmam için katilin sözlerinin doğru olması gerekiyordu.Fakat benim düşündüğüm gibi her şey bir kandırmacadan ibaretse ne kendimi affedebilirdim ne de ablama yapacağım yanlışı düzeltebilirdim.

Katilin amacı neydi?Benim orada konuşma yapmam neyi değiştirecekti?Belki de en önemlisi,burası neresiydi ve katil olduğunu söylediğim an ceza hükmü Ne olacaktı?

Kapının hafif bir gıcırtı eşliğinde açılması üzerine gözlerim o tarafa döndü ve uzandığım yatakta oturur vaziyete geçtim.Çekingen bir tavırla odama dolan kızlara sesimi çıkartmadım.Kapıyı ardından kapatan Defne usulca yanıma oturdu ve beni kendisine çekerek sıkıca sarıldı.Kollarımı ona doladığım vakit diğerleri de vakit kaybetmedi ve olağanca bize sarıldılar.Geri çekildiğimde hepsi bir kenara oturmuş,dikkatle beni izliyorlardı.

"Sana yardımcı olabiliriz."dedi Alina hevesle.

"En azından fikrimizi belirtiriz."diye tamamladı sözünü.İyi bir fikir gibi duruyordu.Tek başıma bu işin içinden çıkamıyordum.Sessiz kalmamı fırsat bilmiş olacaklar ki söze başladılar.

"Bence bunu Karer söyledi diye büyütüyorsun çünkü sen zaten ablanın cenaze törenine gidip konuşma yapmayı isterdin."dedi Alina bu defa.Aynı değildi.Benim kendi duygularım farklıydı.O uğursuz gece gördüklerim,bana söyletmek istediklerinden farklıydı.

"Sen her şeyi gördüğün için yalan konuşmak daha doğrusu gördüğünü değil istenileni söylemek istemiyorsun."dedi Mavi.Çok doğruydu.

"Peki sana soruyorum,her şeyi gördüğüne emin misin?"dedi bu defa.Durdum ve sorusuna cevap aradım.

"Eminim."dedim kısık bir sesle.Kafasını iki yana salladı.