Lovers by Accident

Part 9

Ιφιγένεια

Έχω καταστραφεί. Οι γονείς μου θα μάθουν από στιγμή σε στιγμή, ότι συνεχίζω να ασχολούμαι με το χορό και θα απαιτήσουν να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη. Τι θα κάνω;
Έχουν βγει από το δωμάτιο και είμαι μόνη μου με το Δημήτρη.

"Στρουμφάκι...χαίρομαι που είσαι καλά...νόμιζα ότι θα σε χάσω" μου αποκρίνεται ο Δημήτρης και του χαμογελάω.

"Μην αγχώνεσαι ρε Μήτσο...κακό σκυλί ψόφο δεν έχει" του λέω ειρωνικά και μου σηκώνει το ένα του φρύδι σε ένδειξη θυμού.
"Καλά καλά...το παίρνω πίσω. Είμαι καλό σκυλάκι" προσθέτω και γελάμε ταυτόχρονα, αλλά ένας πόνος στο κεφάλι με κάνει να κλείσω σφιχτά τα μάτια μου.

"Όλα καλά Ιφιγένεια;" με ρωτάει πιο σοβαρός τώρα και κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά.

"Ένας μικρός πόνος είναι...τίποτα παραπάνω". Ο Δημήτρης γουρλώνει τα μάτια του τρομοκρατημένος και χωρίς να χάσει λεπτό, πατάει ένα κουμπί για να καλέσει τον γιατρό.
Λες να έρθει το μανάρι, που ήταν εδώ πριν;
Να τον φωνάξει οπωσδήποτε, αν ειναι έτσι.

Στο λεπτό, ανοίγει η πόρτα διάπλατα και μπαίνει μέσα λαχανιασμένος ο παίδαρος, ο γιατρός. Θεέ μου τι κορμί είναι αυτό;!

"Ήρθα όσο πιο γρήγορα γινόταν. Συνέβη κάτι; Ιφιγένεια είσαι καλά;" λέει με μια ανάσα και χαμογελώ ελαφρώς.

Τα γαλάζια μάτια του περιεργάζονται μία το Δημήτρη και μία εμένα.

"Δ-Δε συνέβη κάτι...απλώς είχα έναν μικρό πόνο στο κεφάλι"

Ο Άρης σηκώνει και τα δύο φρύδια του και ύστερα τα σμίγει μεταξύ τους.

"Νομίζω, ότι είναι απαραίτητο να βγείτε από το δωμάτιο. Η Ιφιγένεια θα υποβληθεί σε ολική εξέταση από στιγμή σε στιγμή" τονίζει στο Δημήτρη και εκείνος δείχνει να συναινεί.

"Ιφιγένεια...μη φοβάσαι...είμαστε εδώ" μου αποκρίνεται ο Δημήτρης και σπεύδει να μου δωσει ένα φιλί στο μάγουλο. Το βλέμμα μου πέφτει στο γιατρό, ο οποίος φανερώνει στο πρόσωπό του μία έκφραση αηδίας.

"Εντάξει Δημήτρη μου...θα τα πούμε" του απαντώ και εκείνος βγαίνει από το δωμάτιο.

Και τώρα οι δυο μας.

Ο Άρης ξεροβήχει και είναι έτοιμος να πει κάτι, αλλά δε βγάζει κουβέντα.
Πλησιάζει τον πάγκο στα δεξιά του δωματίου και ετοιμάζει κάτι σύριγγες. Ξεροκαταπίνω. Ήρθε το τέλος μου...αντίο κόσμε.