Lovers by Accident

Part 28

Ιφιγένεια

"Άρη...μην το κάνεις πιο δύσκολο από ό,τι ήδη είναι! Δ-Δεν ήξερα..." του αποκρίνομαι και το χέρι του αφήνει το δικό μου. Το βλέμμα του συνεχίζει να κοιτάζει το δικό μου, όμως μου προκαλεί τεράστια αμηχανία. Αποστρέφω τα μάτια μου από τα δικά του. Είμαι σίγουρη ότι δεν έχει σταματήσει να με κοιτάζει. 

"Έχεις δίκιο. Είναι λάθος...καλύτερα να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα μια και καλή...και ύστερα να συνεχίσουμε τις ζωές μας, όπως πριν από...αυτό το φιλί." μου λέει τελικά και γεμάτη απογοήτευση, κουνάω συναινετικά το κεφάλι μου. 

"Πες ότι...έγινε κατά λάθος. Δε θέλουμε ο ένας τον άλλον. Ήταν μια στιγμή αδυναμίας και για τους δύο. Δε θα ξαναγίνει..." 

Παίρνει μια βαθιά ανάσα και κλείνει στιγμιαία τα μάτια του. 
"Ναι...δεν το θέλαμε άλλωστε...δε βλέπουμε ο ένας τον άλλον ερωτικά..." μου αποκρίνεται όσο πιο ψύχραιμα μπορεί. 

Παρόλο που και οι δυο μας αρνούμαστε το προφανές...βλέπω στα μάτια του μία φλόγα. Αν δεν ήταν σε σχέση...θα τον άρπαζα και θα τον φιλούσα...θα τον διεκδικούσα...δε θα τον άφηνα σε ησυχία! Όμως αυτό δε θα συμβεί ποτέ. Ο Άρης ανήκει αλλού. Ποτέ δε θα με δει, όπως τον βλέπω εγώ. 

"Καλύτερα να πηγαίνεις Άρη...θα σε περιμένουν σπίτι. Άσε που...θα έρθει ο Δημήτρης σε λίγο και--"

"Πάλι θα έρθει αυτός;" με ρωτάει και τα μάτια του δείχνουν θυμωμένα. 

"Τι εννοείς πάλι; Ναι! Θα έρθει...και θα συνεχίσει να έρχεται! Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με αυτό;" τον ρωτάω τσατισμένη και κουνάει πέρα δώθε το κεφάλι του, για ακόμα μία φορά απογοητευμένος. 

"Καλή συνέχεια Ιφιγένεια" μου αποκρίνεται και χωρίς να του απαντήσω έχει βγει από το δωμάτιο. 
Δε θα μπορούσα να νιώθω πιο άσχημα στη ζωή μου. 
Μετά από αυτό το φιλί, νομίζω, ότι τίποτα δε θα είναι το ίδιο. Τίποτα δε θα είναι όπως πριν...

++++


Άρης

Τι μου συμβαίνει; Γιατί αισθάνομαι έτσι; Γιατί δε μου αρέσει η ιδέα να σταματήσει όλο αυτό μεταξύ μας; Το μυαλό μου δεν μπορεί να μην πηγαίνει σε εκείνη. Τα ζεστά και ζουμερά της χείλη τριγυρίζουν στο μυαλό μου συνεχώς και δε με αφήνουν σε ησυχία. Ο τρόπος που φιληθήκαμε...η ζεστασιά που με άφησε να αισθανθώ...δεν έχω νιώσει ξανά έτσι στη ζωή μου! Η σκέψη ότι δεν τα έχει ξαναζήσει όλα αυτά...με κάνει όλο και περισσότερο να θέλω να της τα μάθω εγώ... 

Είναι τόσο λάθος. Δε θα μπορούσα να είχα παγιδευτεί περισσότερο στη ζωή μου! Έχω τη Νικόλ...πώς μπορεί να μου λείπει ήδη η μικρή; Η Νικόλ πάντοτε μου δείχνει ότι με αγαπάει. Είναι πάντοτε εκεί για εμένα...δε γίνεται να την έχω πατήσει τόσο άσχημα! 

Μετά από αρκετές ώρες βόλτας με το αυτοκίνητο, αποφασίζω τελικά να γυρίσω σπίτι. Φοβάμαι ότι προβλέπεται μεγάλη νύχτα. Δεν έχω απατήσει ποτέ στη ζωή μου γυναίκα...και τώρα που το έκανα...αισθάνομαι πιο απαίσια από ποτέ. 

Βάζω το κλειδί στην πόρτα και την ανοίγω αργά. Την κλείνω και προχωρώ προς τον καναπέ για να αφήσω τα πράγματά μου. 

"Νικόλ;" φωνάζω για να δω αν είναι σπίτι, αλλά δεν παίρνω καμία απάντηση. Ανεβαίνω πάνω στο υπνοδωμάτιο και παρατηρώ, ότι δε βρίσκεται ούτε εκεί. Πού να πήγε; 

Κατεβαίνω στο σαλόνι και είμαι έτοιμος να πιάσω το κινητό μου και να την πάρω τηλέφωνο, όμως η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα εκείνη. Η καρδιά μου χάνει έναν χτύπο. Τι έκανε εκτός σπιτιού στη 01:00 το βράδυ; Να μου πεις...κι εγώ αργά γυρίζω σπίτι. 

"Νικόλ...πού ήσουν;" τη ρωτάω σοβαρός και ρολάρει τα μάτια της. 

"Είχα βγει με τη Σοφία. Εσύ...πώς και τόσο νωρίς σπίτι; Δε μας έχεις συνηθίσει!"

"Με τη Σοφία; Αφού έχετε τσακωθεί..." παρατηρώ και σηκώνει το ένα της φρύδι. Το βλέμμα της τριγυρίζει σε όλο το σπίτι, εκτός από τα μάτια μου. 

"Γιατί δεν απαντάς; Βαρέθηκες τη μικρή και είπες να σε δει και λίγο το σπίτι σου;" με ρωτάει και συνοφρυώνομαι. Δε μας τα λέει καλά!

"Νικόλ! Σε ρώτησα κάτι!" 

"Τι θες ρε Άρη; Μιλήσαμε και λύσαμε τις διαφορές μας!" μου απαντά και σταματάω την ανάκριση. 

"Καλώς. Πάω να κάνω ένα ντους" της ανακοινώνω και με πλησιάζει. 

"Θέλεις να κάνουμε μαζί;" με ρωτάει και σκαλώνω. Θέλω; 

"Δ-Δε νομίζω ότι είμαι και πολύ καλά. Ας κάνω μόνος μου ντους και βλέπουμε..." της αποκρίνομαι, καταλαβαίνοντας ότι θέλει να κάνουμε έρωτα. 

"Καλά. Θα σε περιμένω στο δωμάτιο" μου απαντά και ανεβαίνει πάνω. 


Προχωρώ προς το μπάνιο και βγάζω αργά τα ρούχα μου. Μπαίνω μέσα στην μπανιέρα και ρυθμίζω το νερό, ώστε να είναι καυτό. Το αφήνω να τρέξει πάνω μου και κλείνω τα μάτια μου. Το μυαλό μου, αμέσως, πηγαίνει στην Ιφιγένεια...τα χείλη της...το όμορφο και νεανικό δέρμα της...η μυρωδιά της...κάνουν τα μέσα μου να καίγονται. 
Το ζεστό νερό τρέχει ασταμάτητα πάνω μου...

Κλείνω το νερό και αρχίζω να σαπουνίζομαι. Τα μάτια μου παραμένουν κλειστά...γιατί μόνο έτσι μπορώ να την έχω στο μυαλό μου. Η αίσθηση των χειλιών της στα δικά μου δεν έχει φύγει...πράγμα που με κάνει να τρελαίνομαι ακόμα πιο πολύ. Πώς μπορεί να με επηρεάζει τόσο πολύ; Πώς έχει καταφέρει να κυριεύσει με αυτόν τον τρόπο το μυαλό μου; 

Σταματάω το σαπούνισμα και πιάνω και πάλι το τηλέφωνο του ντους για να ξεβγάλω τη σαπουνάδα. 
Και τώρα...όλα έχουν τελειώσει, πριν καλά καλά αρχίσουν. Η μικρή...θα βγει αύριο με το Δημήτρη...και εγώ κοντεύω να τρελαθώ!

Βγαίνω από την μπανιέρα, σκουπίζομαι και πάω στο δωμάτιο, με την πετσέτα να καλύπτει μόνο τα επίμαχα σημεία μου. 

"Άρη...θα μου κάνεις παρέα;" με ρωτάει ερωτικά και ξεροκαταπίνω. Και νόμιζα, ότι μόνο οι γυναίκες μπορούν να έχουν πονοκέφαλο...

"Δε νιώθω και πάρα πολύ καλά Νικόλ. Είμαι αρκετά στρεσαρισμένος. Μήπως να το αφήσουμε για αύριο...που θα είμαι πιο χαλαρός;"

Χαλαρός; Χα! Ας γελάσω! Με τη μικρή να έχει βγει με το Δημήτρη...θα είσαι πάρα πολύ ήρεμος. Όχι...δε θα πεθάνεις από την αγωνία σου!