Lovers by Accident

Part 59

Ιφιγένεια

Φθάνουμε σε μία γειτονιά και ο Άρης παρκάρει το αυτοκίνητό του έξω από ένα σπίτι σε γκρι, άσπρους και κόκκινους τόνους. Βγάζει τη ζώνη του και γυρίζει να με κοιτάξει, προκαλώντας με να στραφώ και εγώ προς τα εκείνον. 

"Είσαι εντάξει;" με ρωτάει και προφανώς ξεχνάω τι θα έπρεπε να του απαντήσω, από τη στιγμή που τα μάτια του εστιάζουν στα δικά μου. Δεν έχει καταφέρει κανένας άλλος άνθρωπος σε αυτή τη ζωή να με ταράξει, όσο ο Άρης με το βλέμμα του. Ένα βλέμμα γεμάτο μυστήριο και πάθος...

"Ναι...νομίζω δηλαδή..." του αποκρίνομαι και χωρίς να πει κάτι άλλο, ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου και βγαίνει, προχωρώντας προς τη μεριά μου και ανοίγοντάς μου την πόρτα. Πόσο πιο πολύ να σε ερωτευτώ ρε Άρη;

Βγαίνω από το αυτοκίνητο και αφού κλείσει την πόρτα, μου δίνει το χέρι του για να τον κρατήσω. Κοιτάζω μία εκείνον και μία το χέρι του. Τα μάτια του, παρά το σκοτάδι, ταράζουν για ακόμα μία φορά όλο μου το είναι. Τελικά, τείνω το χέρι μου προς το δικό του και πιανόμαστε, κάνοντάς με να αισθανθώ ένα περίεργο μούδιασμα. Προχωράμε προς το σπίτι του και αφού ανοίξει την πόρτα, μπαίνουμε μέσα. Αφήνουμε τα χέρια μας.

"Μπορείς να καθίσεις όπου σε βολεύει καλύτερα. Νιώσε σαν στο σπίτι σου..." μου αποκρίνεται, ακουμπώντας τα κλειδιά του στο τραπεζάκι του σαλονιού. Μου φαίνεται παράξενο να ακούω κάτι τέτοιο...από τον άντρα που μου αρέσει. 

"Άρη..." πάω να του πω...αλλά δεν έχω ιδέα τι έχω στο μυαλό μου. Νιώθω απλά την ανάγκη να τον νιώσω κοντά μου. 

"Τι θα πιεις; Πεινάς; Σίγουρα πεινάς...δεν έχεις φάει εδώ και ώρες. Προτιμάς πίτσα ή κινέζικο; Όπα...τι ρωτάω; Φυσικά πίτσα θες..." ξεκινά να παραληρεί και πλησιάζει το σταθερό τηλέφωνο, αρχίζοντας να πληκτρολογεί κάποιον αριθμό. Θυμάται ότι τρελαίνομαι για πίτσα! Με πεθαίνει...

"Άρη...κάθισε...δεν είναι ανάγκη..." του αποκρίνομαι και μου ρίχνει ένα δολοφονικό βλέμμα προτού φέρει το ακουστικό στο αυτί του. 

"Ναι, καλησπέρα σας...θα ήθελα να κάνω μια παραγγελία. Μία πίτσα μισή μαργαρίτα και μισή καρμπονάρα..."

Ο Άρης συνεχίζει να μιλάει στο τηλέφωνο και τα μάτια μου περιπλανιούνται στο χώρο γύρω μου. Είναι εντυπωσιακό σπίτι για έναν...εργένη. Το χρώμα που κυριαρχεί είναι το κόκκινο. Το χρώμα του πάθους, του έρωτα...και προφανώς του Άρη! Τον φαντάζομαι να χαλαρώνει στον καναπέ και ζηλεύω. Θα έδινα τα πάντα για να είμαι μέρος της ζωής του...