Lovers by Accident

Part 16

Άρης

"Α-Άρη τι...θες εσύ ε-εδώ;"με ρωτά τραυλίζοντας, όταν το βλέμμα της εντοπίζει το δικό μου.

Η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα και η Ιφιγένεια φαίνεται το λιγότερο πανικοβλημένη. Στ'αλήθεια δεν περίμενα ότι θα ξυπνήσει και θα με δει μπροστά της...ειδικά, έπειτα, από έναν εφιάλτη.

"Ε-Εγώ...περνούσα απ'έξω...ε-εννοώ ότι ήρθα να πάρω κάτι φακέλους, που χρειαζόμουν...και...σκέφτηκα να περάσω και από το δωμάτιό σου. Συγγνώμη για την αναστάτωση" της αποκρίνομαι, αλλά εκείνη δεν έχει συνέλθει ακόμα από αυτό που είδε στον ύπνο της.

Ξαφνικά, δυσκολεύεται να αναπνεύσει και τα δάκρυα κυλούν με ραγδαία ταχύτητα από τα μάτια σε όλο της το πρόσωπο. Σηκώνομαι, απευθείας, από την καρέκλα και τα χέρια μου τη βοηθούν να ξαπλώσει εντελώς προς τα πίσω και να ηρεμήσει.

"Σςς...μην κλαις...είμαι εγώ τώρα εδώ". Τα χέρια μου χαϊδεύουν απαλά τα όμορφα μαλλιά της και η Ιφιγένεια δείχνει να συνέρχεται. Δεν παύει, όμως, να κλαίει με λυγμούς. Θεέ μου...τι της προκάλεσε όλον αυτόν τον πανικό; Έχει ξαναπεράσει κάτι τέτοιο μόνη της; Μήπως είναι καλύτερα να μένω στο νοσοκομείο τα βράδια; Φοβάμαι, μήπως χρειαστεί βοήθεια και δεν είναι κανένας εδώ να τη βοηθήσει.

"Ά-Άρη...φοβάμαι" παραδέχεται και η καρδιά μου χάνει έναν χτύπο. "Είδα...έναν απαίσιο
ε-εφιάλτη" συνεχίζει και ξεροκαταπίνω.

"Πες μου Ιφιγένεια....μίλησέ μου" την παροτρύνω και κλείνει για μερικά δευτερόλεπτα τα μάτια της.

"Είδα...εμένα να περπατάω στο δρόμο..." διστάζει λίγο " και ξαφνικά να...έρχεται ένα αυτοκίνητο κατά πάνω μου" μου εξηγεί και καταλαβαίνω ότι είδε στον ύπνο της το ατύχημά της.

"Τώρα τελείωσε...μην ανησυχείς...όλα θα είναι μια χαρά" τη βεβαιώνω, αλλά εκείνη σπεύδει να μιλήσει.

"Ό-Όχι Άρη...είδα κάτι πιο φρικτό από αυτό" μου τονίζει και της κάνω νόημα με το κεφάλι να συνεχίσει. Πόσο πιο φρικτό από αυτό θα μπορούσε να ήταν;

"Ά-Άρη...ο άνθρωπος που οδηγούσε το αυτοκίνητο, που με χτύπησε...στον εφιάλτη...
ή-ήσουν...εσύ" παραδέχεται τελικά και ξεροκαταπίνω. Τα χέρια μου αρχίζουν να τρέμουν και τα μάτια μου τα νιώθω να καίνε. Το βλέμμα μου δεν συναντά το δικό της. Φοβάμαι, ότι αν την κοιτάξω...θα δει μέσα στα μάτια μου...όλον τον πόνο που εγώ ο ίδιος της προκάλεσα.

"Αλλά...δεν...θέλω να πω...ξύπνησα και σε είδα μπροστά μου...και για μια στιγμή...νόμιζα...ότι δεν επρόκειτο για εφιάλτη, αλλά για την ίδια την
π-πραγματικότητα".