Lovers by Accident

Part 53

Ιφιγένεια

Πώς γίνεται να μου προκαλεί τέτοιον πανικό...ακόμα και μετά από τόσον καιρό; Μέσα μου ακόμα καίγομαι. Δεν αντέχω άλλο κοντά του. Φοβάμαι ότι θα λυγίσω...και θα ξεχάσω τι μου έκανε. Θα σβήσω από τη μνήμη μου τον πόνο που μου προκάλεσε...σαν να μη συνέβη ποτέ...

Τα μάτια του με περιεργάζονται για ακόμα μία φορά από πάνω μέχρι κάτω και νιώθω τα πόδια μου να λυγίζουν από αδυναμία. 
Βλέποντας ότι δεν του απαντάω και ότι προφανώς, έχει δίκιο, πιέζει τα χείλη του μεταξύ τους και απομακρύνεται, τελικά, από κοντά μου, αφήνοντάς με να αναπνεύσω βαθιά. 


"Αλλά...ας επανέλθουμε στο θέμα μας. Ζητήσατε τα χαρτιά για τη θεραπεία σας...παρακαλώ, καθίστε!" μου αποκρίνεται διατηρώντας τον πληθυντικό και σμίγω τα φρύδια μου μεταξύ τους. Γιατί το κάνει αυτό; 


Τον υπακούω, τελικά, και κατευθύνομαι προς τη θέση απέναντι από τη δική του, στην οποία και εξαρχής είχα καθίσει. Εκείνος αρχίζει να ψάχνει κάτι αρχεία στον υπολογιστή του και έπειτα, τα εκτυπώνει. Το βλέμμα του δεν πέφτει στιγμή επάνω μου. Γιατί συμπεριφέρεται έτσι; Εγώ θα έπρεπε να είμαι τσατισμένη μαζί του...όχι εκείνος!


"Θα μείνετε για αρκετό καιρό στο Λονδίνο;" με ρωτάει ξαφνικά και ξεροκαταπίνω.Τα μάτια μου στρέφονται απευθείας προς το μέρος του και περιμένω να γυρίσει προς τα εμένα...αλλά δεν το κάνει. Παραμένει προσηλωμένος στον εκτυπωτή. 


"Εγώ;" τον ρωτάω, όντας μπερδεμένη. Με δουλεύει ο τύπος; 


"Βλέπετε κάποια άλλη εδώ μέσα;" με ρωτάει σχεδόν ειρωνικά και τότε είναι που τα παίρνω και σηκώνομαι από την καρέκλα τσατισμένη. 


"Μπορώ να έχω τα χαρτιά πιο σύντομα; Έχω και δουλειές!" του αποκρίνομαι με τα νεύρα μου να έχουν πατήσει κόκκινο και σηκώνει το βλέμμα του τελικά προς το μέρος μου. 


"Ναι...σωστά...σας περιμένει ο γκόμενος!" μου αποκρίνεται φαινομενικά ψύχραιμα και γουρλώνω τα μάτια μου. Ο ηλίθιος! 


"Δε σου επιτρέπω!" του φωνάζω αναστατωμένη και σηκώνεται από τη θέση του, παρατώντας τα χαρτιά στο γραφείο. 


Με πλησιάζει και πάλι αργά...όμως αυτή τη φορά αρχίζω να απομακρύνομαι από κοντά του, κάνοντας βήματα προς τα πίσω. Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή...έτοιμη να εκραγεί μέσα μου. 
Δε με αφήνει. Όσο προχωρώ προς τα πίσω...τόσο εκείνος κάνει βήματα προς τα εμένα, τόσο κοντά μου που είναι αδύνατον να τον αποφύγω. 


"Φοβάσαι;" με ρωτάει, όσο ακόμα με πλησιάζει και αρχίζω να χάνω κάθε έλεγχο.


Η πλάτη μου ξαφνικά ακουμπά την πόρτα και το σώμα του Άρη συγκρούεται με το δικό μου, κάνοντας με να χάσω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Το κορμί μου επιζητά την επαφή μαζί του. Η ανάσα του βαριά...χτυπάει επάνω μου και κάνει όλο μου το είναι να ανατριχιάσει.