Lovers by Accident

Part 21

Άρης

"Άρη" ακούω τη Νικόλ να μου φωνάζει με την αγουροξυπνημένη φωνή της, τρίβοντας τα μάτια της και παθαίνω, σχεδόν, καρδιακό. Κρύβω όσο πιο γρήγορα και διακριτικά μπορώ το φυλακτό στην τσέπη μου και σηκώνομαι από τον καναπέ, για να την πλησιάσω.

"Αγάπη μου...είσαι ξύπνια;" τη ρωτάω με τρεμάμενη φωνή και εκείνη με κοιτάζει απορημένη. 

"Όχι...μόλις σηκώθηκα, γιατί δε μου κολλούσε ύπνος. Τι ώρα είναι; Τώρα ήρθες;" με ρωτάει απανωτά και ξεροκαταπίνω. Το βλέμμα μου δεν μπορεί να εστιάσει στο δικό της.

"Είναι σχεδόν 02:00. Πριν λίγο ήρθα..." της απαντώ και με κοιτάζει καχύποπτα. 

"Θέλεις να μου πεις ότι τόσες ώρες ήσουν με την ασθενή σου βόλτα;" 

"Ναι. Αργήσαμε λίγο να επιστρέψουμε στο νοσοκομείο". Η Νικόλ κλείνει τα μάτια της απογοητευμένη και χωρίς να πει τίποτε άλλο, ανεβαίνει και πάλι τα σκαλιά για να πάει στο δωμάτιο. Γαμ*το! Τίποτα δεν κάνω σωστά!

"Νικόλ! Περίμενε!" της φωνάζω, ενώ την κυνηγώ από πίσω. 

"Τι θέλεις ρε Άρη; Την έγκριση μου, για να παντρευτείτε;" με ρωτάει ξερά και σχετικά ψύχραιμα. 

"Νικόλ! Σου έχω πει, ότι με την κοπέλα δεν τρέχει τίποτα! Μου ζήτησε να βγει βόλτα και αυτό έκανα. Ξέρω ότι εξαιτίας αυτού...δε δειπνήσαμε μαζί...και σου ζητώ ειλικρινά συγγνώμη. Θέλω πάρα πολύ να επανορθώσω." 

"Άρη...μήπως καλύτερα να το διαλύσουμε; Δεν ξέρω αν με απατάς μαζί της ή όχι...αλλά εγώ χρειάζομαι έναν άνθρωπο δίπλα μου...και δεν τον έχω. Δεν ξέρω τι έχεις πάθει, αλλά όλο αυτό παραείναι ψυχοφθόρο για εμένα. Δεν ήσουν πάντοτε τόσο απόμακρος...ούτε με είχες τελείως ξεχασμένη. Αν με βαρέθηκες...απλώς πες το μου!" μου αποκρίνεται και κουνάω το κεφάλι μου πέρα δώθε. 

Την πλησιάζω γρήγορα και τα χείλη μου ακουμπούν τα δικά της. Στην αρχή τραβιέται, όμως την τραβάω περισσότερο κοντά μου, με αποτέλεσμα να φιλιόμαστε παθιασμένα. Δεν καταλαβαίνω πώς...αλλά βρισκόμαστε ήδη στο κρεβάτι και αρχίζουμε να ξεντυνόμαστε...

+++++

Έχει ξημερώσει. Πιάνω εσώρουχο και ρούχα από τη ντουλάπα και κατευθύνομαι προς την τουαλέτα να κάνω ένα μπάνιο πριν να φύγω για τη δουλειά. Η Νικόλ κοιμάται. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι πριν από καμιά ώρα...ήμασταν ξύπνιοι και κάναμε τα δικά μας. Νιώθω εντελώς άυπνος.