Lovers by Accident

Part 14

Ιφιγένεια

"Συγγνώμη" μου αποκρίνεται.

Βγάζει, αμέσως τα δάκτυλά του από το πιγούνι μου και παρατηρώ, ότι αισθάνεται αμήχανα. Εγώ, απλώς, έχω μείνει αποσβολωμένη. Απάντησε ο Άρης σε ένα από τα σχόλιά μου προς εκείνον; Κάποιος φούρνος πρέπει να γκρεμίστηκε. Κάτι μου λέει, πάντως, ότι το μετάνιωσε κιόλας που μίλησε. Δε φαίνεται ο τύπος που θα πετούσε ποτέ τέτοια υπονοούμενα.

Φεύγει αρκετά μακριά μου και πηγαίνει να σταθεί στον πάγκο του δωματίου. Το βλέμμα του πέφτει στην ανθοδέσμη που παρέλαβα πριν λίγο.

"Τι βλεπω? Θαυμαστές?"με ρωτάει πιο πολύ για να αλλάξει, άμεσα, κουβέντα.

"Πες το κι έτσι" του αποκρίνομαι και κουνάει το κεφάλι του πάνω κάτω.

"Χαίρομαι" μου απαντά με τεράστια σοβαρότητα και ξεροκαταπίνω.

"Ο παρτενέρ μου από τις πρόβες για το διαγωνισμό μου τα έστειλε. Θέλει να έρθει να με επισκεφτεί" λέω πιο πολύ στον εαυτό μου και γυρίζει πλάτη προς το μέρος μου για να ψάξει κάτι στον πάγκο.

"Μια χαρά" απαντά αδιάφορα και συνεχίζει αυτό που κάνει.

"Τι θα κάνουμε σημερα;"

"Κυρίως ασκήσεις. Σε μία ώρα περίπου θα φύγω από το νοσοκομείο, οπότε πρέπει να ξεκινήσουμε. Δώσε μου δύο λεπτά μόνο να κάνω ένα  τηλεφώνημα".

"Μα μόλις ήρθες" παραπονιέμαι και μου κάνει νόημα με το χέρι να σταματήσω να μιλάω, καθώς έχει ήδη το κινητό στο αυτί του.

Πηγαίνει κοντά στην πόρτα και γυρίζει πλάτη προς τα εμένα.

"Νικόλ...θα έρθω στο δείπνο, ετοίμασε μου τα ρούχα" λέει στην άλλη γραμμή πολύ σιγανά, τόσο που ίσα τον ακούω.
Ποιο δείπνο; Ποια Νικόλ;

Προτού προλάβω να σκεφτώ μερικές πιθανές απαντήσεις, ο Άρης έχει κλείσει το κινητό και κοιτάζει, πλέον, προς το μέρος μου.

"Λοιπόν, σήμερα θα επαναλάβουμε τις καθημερινές μας ασκήσεις, μόνο που θα είσαι καθισμένη στο κρεβάτι με τα ποδια προς το κενό. Μη φοβηθείς. Θα σε κρατάω εγώ. Αν νιώσεις περίεργα θέλω να με ενημερώσεις αμέσως" μου εξηγεί γεμάτος σοβαρότητα και νεύω θετικά.
Η μύγα τσετσέ τον τσίμπησε;

Πλησιάζει προς το μέρος μου και, αφού με ξεσκεπάσει, με βοηθά να σηκωθώ και να γυρίσω. Είμαι καθισμένη με μέτωπο προς τα εκείνον.

Τα χέρια μου στηρίζονται στο κρεβάτι, ενώ εκείνος σκύβει μπροστά μου και σηκώνει αργά το δεξί μου πόδι. Αισθάνομαι το σημείο που με ακούμπησε με το χέρι του να έχει μουδιάσει. Μάλλον κατάλαβε τι σκέφτηκα, γιατί γύρισε να με κοιτάξει και, αμέσως, έστρεψε το βλέμμα του αλλού.