Lovers by Accident

Part 38

Άρης

Η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει γρήγορα και ξαφνικά αισθάνομαι έτοιμος να λιποθυμήσω. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια! Δεν μπορεί να άκουσα καλά...

"Σου είπα Άρη...θα γίνουμε γονείς!" επαναλαμβάνει και ξεροκαταπίνω. Κάθομαι στον καναπέ και πιάνω το κεφάλι μου με τα χέρια μου εντελώς απελπισμένος. 
"Τι; Δε σου αρέσει η ιδέα να έχουμε το δικό μας μωρό; Σκέψου τα γλυκά του πατουσάκια! Είναι ακόμα νωρίς...αλλά θα ήταν τόσο όμορφο!" συνεχίζει να παραληρεί και κλείνω τα μάτια μου. Δεν είναι αλήθεια. Δεν μπορεί να είναι!

"Νικόλ...σε παρακαλώ...πες μου ότι μου κάνεις πλάκα..." της ζητάω και χαμογελάει. Έρχεται να καθίσει δίπλα μου και φέρνει τα χέρια της γύρω μου. Θα τρελαθώ. 

"Άρη μου...προσπάθησε να ηρεμήσεις! Ξέρω ότι δεν το περιμέναμε...ούτε το είχαμε προγραμματίσει...όμως συνέβη...και..."σταματάει για λίγο και κοιτάζει μπροστά της. 
"Δεν το θέλεις έτσι;" με ρωτάει και ξεροκαταπίνω.

"Δ-Δεν είναι αυτό. Απλώς...νομίζω ότι δεν είμαστε έτοιμοι για ένα τέτοιο βήμα Νικόλ..." προσπαθώ να της εξηγήσω και αμέσως αρπάζεται. Σηκώνεται πάνω και κατευθύνεται προς την κουζίνα. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα...έρχεται μπροστά μου και μου πετάει το τεστ εγκυμοσύνης. Το πιάνω στα χέρια μου και αποφεύγω να το κοιτάξω. Του ρίχνω μια γρήγορη ματιά. Είναι αλήθεια. Είναι θετικό!

"Εγώ Άρη...δε θα σκοτώσω το παιδί αυτό επειδή εσύ δεν είσαι έτοιμος!" μου αποκρίνεται και σηκώνομαι αμέσως πάνω. Προχωρώ προς το μέρος της και φέρνω τα χέρια μου στα δικά της. 

Η Νικόλ αποφεύγει να με κοιτάξει και δείχνει εντελώς νευριασμένη. 
"Δε θα σου ζητούσα ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν είμαι τόσο ανεύθυνος! Εννοείται ότι δε θα ήθελα να σκοτώσεις το παιδί μας..." της υπογραμμίζω και γυρίζει τελικά να με κοιτάξει. 

"Κοίτα Άρη...αν δε θέλεις πια τη σχέση μας...ας τελειώνουμε τώρα..." μου προτείνει και συνοφρυώνομαι. Τώρα που είναι έγκυος θα την αφήσω; 
"Δεν το έκανα μόνη μου, όμως, Άρη! Ξέρεις πολύ καλά ότι και εσύ συνέβαλες σε όλο αυτό!"

"Νικόλ...ηρέμησε. Θα κλείσουμε σήμερα κιόλας ραντεβού στη γυναικολόγο σου και θα κάνεις εξετάσεις. Θέλω να είμαστε εντελώς σίγουροι...προτού αρχίσουμε να βγάζουμε συμπεράσματα..." της εξηγώ και με κοιτάζει αγριεμένη. 

"Δεν πιστεύεις καν το τεστ που σου έδειξα;" με ρωτάει απογοητευμένη και κουνάω πέρα δώθε το κεφάλι μου για να την προλάβω. 

"Δεν είναι αυτό. Απλά μερικές φορές...αυτά τα μαραφέτια...δεν είναι αξιόπιστα. Άλλωστε...πρέπει να κάνεις γενικές εξετάσεις για να δεις, αν όλα είναι καλά." της τονίζω και δείχνει να συμφωνεί. 

Δεν το πιστεύω. Θα γίνω πατέρας. Θα τρελαθώ. Πριν από λίγο ήμουν έτοιμος να χωρίσω μαζί της και να προχωρήσω τη ζωή μου με την Ιφιγένεια...και τώρα αυτό! Ούτε ο Θεός δε θέλει να είμαστε μαζί με τη μικρή! Πώς θα της μιλήσω τώρα; Πώς θα της πω ότι δε θα είμαστε ποτέ μαζί χωρίς να την πληγώσω; 

Θα την πληγώσεις Άρη...και αυτό είναι αναπόφευκτο...