Lovers by Accident

Part 23

Άρης

"Εδώ είσαι;" με ρωτάει ο Στιβ, ο οποίος δείχνει το λιγότερο αναστατωμένος. 

"Ναι...γιατί επέστρεψες τόσο γρήγορα; Δεν κάνατε τις ασκήσεις;" τον ρωτάω γεμάτος περιέργεια, αν και πιστεύω ότι έχω ήδη την απάντηση. 

"Με δουλεύεις ρε Άρη; Βρήκα τη μικρή σε πολύ άσχημη κατάσταση! Τα μάτια της ήταν ολοκόκκινα και πάω στοίχημα ότι έκλαιγε. Έκλαιγε σίγουρα εξαιτίας σου! Ένιωσα πάρα πολύ άσχημα, όταν κατάλαβα ότι ο τσακωμός σας την έκανε να στεναχωρηθεί τόσο πολύ!"

"Τι θέλεις να πεις ότι έκλαιγε;" τον ρωτάω τρομοκρατημένος και η καρδιά μου αρχίζει να χτυπά σε ραγδαία ταχύτητα. Πόσο ηλίθιος μπορεί να είμαι; 

"Αυτό που κατάλαβες ρε Άρη! Προφανώς, η μικρή στεναχωρήθηκε με όσα της είπες. Την είδα τρομερά ψυχρή...και επίσης είπε ότι ήσουν δειλός που έβαλες εμένα να την αναλάβω. Δεν ξέρω τι ακριβώς της πέταξες...όμως φάνηκε απίστευτα πληγωμένη. Είναι που είναι δύσκολη η θέση σου...τα κάνεις όλο και χειρότερα! Πρόσεχε...δε σε παίρνει για άλλες γκάφες!" μου τονίζει και με τα δυο μου χέρια πιάνω το κεφάλι μου. Πώς τα καταφέρνω κάθε φορά και πληγώνω ανθρώπους για τους οποίους νοιάζομαι; Πώς μπορώ να είμαι τόσο απαίσιος; 

"Τι  θα κάνω τώρα; Δε θα θέλει καν να με δει! Δεν ξέρω τι με έπιασε. Δεν έχω ιδέα τι σκεφτόμουν!" 

"Νομίζω Άρη...ότι πρέπει να επανορθώσεις. Δε γνωρίζω πώς θα τα καταφέρεις...όμως οφείλεις να της ζητήσεις συγγνώμη. Αντέδρασες εντελώς παρορμητικά...και από όσο θυμάμαι...εσύ πάντοτε σκέφτεσαι προτού πράξεις! Δεν ξέρω τι σου συμβαίνει...όμως πρέπει πραγματικά να συνέλθεις. Η Ιφιγένεια έχει, ήδη, το πρόβλημα με την κινητικότητα της...και είμαι σίγουρος, ότι δε θα μπορούσε να αντέξει έναν τέτοιον τσακωμό μαζί σου". 

"Το ξέρω Στιβ. Το ξέρω. Και πραγματικά...δεν έχω ιδέα τι με έπιασε. Τι θα κάνω τώρα;" 

"Ξέρεις πολύ καλά τι πρέπει να κάνεις!"

++++++

Ιφιγένεια

Μήπως, τελικά, έπρεπε να ακούσω τους γονείς μου και να γυρίσω στη Θεσσαλονίκη; Φοβάμαι ότι το κλίμα εδώ πέρα δε με σηκώνει. Δεν μπορώ...ακόμα αισθάνομαι απαίσια για τον τρόπο που μου μίλησε. <Να κοιμάμαι με όποιον γουστάρω> λες και το έχω ξανακάνει. Έχει δημιουργήσει μια εντελώς δική του εικόνα για εμένα...που πραγματικά λυπάμαι. Λυπάμαι που τόσες φορές που του έδειξα ενδιαφέρον, δεν κατάλαβε ότι ήταν πραγματικό. Λυπάμαι που χρειάστηκε μονάχα ένα ψέμα στο Δημήτρη, για να πιστέψει ότι όντως δεν τον θέλω. Νόμιζα ότι καταλάβαινε. 
Λες και είμαι ο τύπος κοριτσιού, που φιλάει τους πάντες, επειδή τους βλέπει ερωτικά.