Lovers by Accident

Part 6

Άρης

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω ότι είναι ακούνητη. Συνειδητοποιώ, ότι αυτό που έχω κάνει...είναι πραγματικά έγκλημα. Το γεγονός ότι υπάρχει μία στις χίλιες περιπτώσεις να ξυπνήσει, δεν αλλάζει τα τραύματα που τις έχω δημιουργήσει. Μπορεί το πόδι και το χέρι να βελτιωθούν εξωτερικά...καθώς πρόκειται για μέτριους τραυματισμούς, όμως η εγκεφαλική αιμορραγία μπορεί να έχει συνέπειες στην κινητικότητά της.
Εάν δεν πραγματοποιηθεί ολικός έλεγχος για την κατάσταση της κοπέλας, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με ακρίβεια.

Καταλαβαίνω ότι βρίσκομαι καθισμένος σε μια καρέκλα. Μα καλά...με πήρε ο ύπνος; Πιάνω το κινητό μου από την τσέπη μου και βλέπω ότι έχει πάει 06:15. Σηκώνομαι με αστραπιαία ταχύτητα, όταν συνειδητοποιώ ότι ο Στιβ μου είπε, ότι θα έρθει ο νεαρός και οι γονείς της Ιφιγένειας. Έχω την αίσθηση, ότι θα καταφθάσουν από στιγμή σε στιγμή και θα με κατσαδιάσουν όλοι τους για αυτό που προκάλεσα σε εκείνη.

Πλησιάζω, γρήγορα, την πόρτα του δωματίου και ακουμπώ το χέρι μου στο πόμολο. Προτού ανοίξω την πόρτα για να βγω από εδώ, γυρίζω μια τελευταία φορά το πρόσωπο μου προς την Ιφιγένεια και την κοιτάζω.

«Θα ξαναέρθω» της αποκρίνομαι, κατεβάζω το χερούλι της πόρτας και βγαίνω από το δωμάτιο.

Βγαίνοντας έξω, πέφτω πάνω στο νεαρό και σε ένα ζευγάρι ενηλίκων. Οι γονείς της Ιφιγένειας πρέπει να είναι. Ο άντρας είναι μετρίου αναστήματος, με καστανά μαλλιά και σε κάποια σημεία γκρίζα, καλοντυμένος με ακριβά ρούχα. Κρατάει το χέρι της γυναίκας, που έχει το ύψος της κοπέλας, λευκή επιδερμίδα και πορτοκαλί-χάλκινα μαλλιά...όπως της Ιφιγένειας. Φαίνεται οι τρεις τους να μιλάνε με κάποιον από τους συναδέλφους μου.

Προτού προλάβω να φύγω μπροστά από το δωμάτιο, χωρίς να με πάρουν είδηση, ακούω το νεαρό να μου φωνάζει ανεξέλεγκτα.

«Τι σκ*τά έκανες μέσα στο δωμάτιο της Ιφιγένειας;»με ρωτάει, καθώς με πλησιάζει. Το ζευγάρι με περιεργάζεται από πάνω μέχρι κάτω και εγώ προσπαθώ για ακόμα μία φορά να φανώ ψύχραιμος.

«Μπορούμε σε παρακαλώ να μιλήσουμε ήρεμα εμείς οι δύο; Δώσε μου μονάχα πέντε λεπτά από το χρόνο σου».

Εκείνος με κοιτάζει όλο και περισσότερο με θυμωμένο βλέμμα και είναι έτοιμος να μου πει κάτι, όταν μας πλησιάζουν οι γονείς της κοπέλας.

«Τι συμβαίνει Δημήτρη, παιδί μου; Γνωρίζεστε με τον κύριο;» ρωτάει ο άντρας και μου ξαναρίχνει ένα περίεργο βλέμμα.