Vatan Uğruna

12

Sınır +6 vote +2 yorum

İyi okumalar💕

bambumm'a ithafen😂

Azra'

"Komutanım bu haini bırakın, biz götürelim."

Karşımda birbirimize ölümcül bakışlar attığımız Mesut'a ne kadar daha ölümcül bakış atabilirdim bilmiyordum.

Şerefsiz köpek!

Yiğenini canlı bomba yapacak kadar vicdansız birisiydi o.

Elime düşmeliydi, düşmeliydi ki onu eşek sudan gelene kadar benzetebileyim.

"Helikopter birazdan kalkacak Azra, bu şerefsizi Ankara'ya bırakıp ekiple geri döneceğiz."

Bu da demek oluyordu ki sen gelemezsin Azra. Yavuz Yarbay'ın inadı da inattı gerçekten. Dışarıdan bakılınca niyetim de anlaşılıyordur gerçi. Ondan gelme dedi bana. Derin bir nefes alarak asker selamı verdim.

"Emredersiniz komutanım!"

Burak ise ses çıkartmadan sadece Mesut şerefsizini izliyordu. O sırada görevli erbaş geldi koşarak yanımıza. Selam verdikten sonra hazır olda konuşmaya başladı.

"Komutanım helikopter hazır, sizi bekliyorlar."

Yavuz yarbay kafasıyla onayladıktan sonra Mesut köpeğini tuttu kolundan. Gözden kayboluncaya kadar izledim onları. O sırada yanımdaki sesle kendime gelerek sesin sahibine döndüm.

"Onu dövmek istediğini az daha belli etseydin keşke."

Omuz silktim.

"Komutana dua etsin o köpek." Diye tısladığımda Burak yanıma yaklaştı. Karanlık bakışları bakışlarımı delip geçerken omzuma çevirdi gözlerini.

"Sen nasılsın?"

Neyden bahsettiğini anlamıştım.

"Sinek ısırığını bu kadar büyütme üstteğmenim. Geçti, bitti işte."

Gülümsedi, gülümsedim.

"O gün, eğer yetişemeseydik-"

"Canım feda bu ülkeye Burak. Asıl eğer o gün ben öldükten sonra Aziri'yi kaçırsaydınız haliniz yamandı." Yüzüne baktım. "Benden kurtulamazdınız."

"Kabusunuz olurdum diyorsun?" Gülümsediğinde kıkırdadım ben de. Burak yine ve yine gülümsetebilmişti beni. Artık yeteneği mi vardı böyle konulara karşı bilmiyordum ama, terörist sevgilisinin yerinde olsaydım eğer, hiç düşünmeden Burak'ı severdim. Sevilecek birisiydi çünkü, gerek esprileri gerek yüreğinin temizliği... O kız nasıl böyle yüreğe karanlığını koyup gitmiş olabilirdi hala anlamış değildim.

Sen de Doğan'a bıraktın karanlığını.

İç sesimin kendini gerçeklerle ortaya çıkarmasıyla dondum kaldım, haklıydı. Askerlik mesleğimin kötü tarafını bulaştırmış, benim yüzümden görev yerime gelmişti. Sırf beni görmek adına, benim yüzümden canını vermişti. Bembeyaz sayfasına benim gibi birisini alarak karartmıştı sayfalarını.

O anda önümde patlayan sesle gerçek dünyaya döndüm ve tam karşımdaki Burak'a baktım.

"Daldın gittin yine?"

Gözlerim doldu istemeden.

"Hiç." Yutkundum. "Bir şey yok." Deyip arkamı döndüm. Sanırım eve gitmeliydim çünkü gerçekten iyi değildim. Tabi gitmeye kalmadan kolumdan tutulup döndürülmemle neye uğradığımı şaşırarak şaşkın şaşkın Burak'a baktım.