Vatan Uğruna

11

Sınıra gelmesede içimden geldi bölümü gözümün önündeyken atayım dedim skxmsd ama sınır dediğim gibi geçse mükümelmel olurda olsun. Yazarınız sizi her türlü seviyor💕

Sınır +6 vote +2 yorum

İyi okumalar💕

Nihat'

Aklımdan çıkmıyordu kaç gündür Hazal. Yarbayın kızı o Nihat.

Düşünmemelisin.

Kendine gel oğlum!

Bak bacım-"

"Hazal." Diye düzeltince gözlerimi devirdim.

"Bak Hazalcığım-" dediğimde gözlerini büyütüp omzuma vurunca kaşlarımı çattım.

"Hazalcığım ne ya, yavaş gel! Hazal benim adım." Gülümsedim. Bu kız çok mu şirindi gözüme öyle mi gözüküyordu yoksa? Gülümsemeye devam ederken konuştum.

"Bak Hazal, ben Türk subayıyım ve şuanda görevdeyim. Bir şeyler arıyorum ama sen önüme engel oluyorsun." Dediğimde düz düz bana baktı. Üzerimi süzdü bir kaç saniye ve kafasını sağa sola sallayıp dikledi kafasını.

"Banane, küreyi kırdın mı kırdın. Bir özür bekliyorum senden." Dediğinde pes edercesine ellerimi yere indirdim ve derin bir nefes verdim.

"Özür diliyorum oldu mu, hatta kürenden de ayrı özür dileyeceğim şu ipucu aramalarından sonra."

Arkamı dönüp gidecekken bağırmasıyla durdum tekrardan.

"Yine ne istiyorsun?" Diye bıkkınlıkla sorduğumda yanıma geldi.

"Ne arıyorsun?" Merakla ve gülümseyerek sorduğu soruya ciddiyetle cevap verdim. "Bir kağıt parçası olabilir, veya sokağa ait olmayan bir nesne."

Etrafına bakındı Hazal.

"Ben de arayayım mı seninle?"

Bu bardağı taaşıran son damla olurken yürümeye başladım.

"Sen neyi nasıl bulacaksın, dalga m geçiyor anlamıyorum ki arkadaş!" Diye söylenirken arkamda beni durduran sesle dinlemeyip yürümeye devam ederken son kurduğu cümleyle durarak ona döndüm.

"Bir şeyler buldum burada!" Elinde salladığı not defterine bakarken yanına gelip aldım. İçini kontrol ederken ilk sayfasının olmadığını görünce ikinci sayfaya baktım. Hafif izler vardı ilk sayfadan kalan. Kalemle karalansa bir şeyler çıkardı belki. Cebimden kalemi alıp karalamaya başlarken Hazal'ın gülümsediğini hissettim.

"Senden daha işe yaradığım kesinleşti bak." İmayla kurduğu cümleye karşın ona çevirdim bakışlarımı. Onun bakışları da beni bulurken Hazal'a yakından bakmanın daha güzel olduğunu düşündüm bir an. Gözleri mavi olmasa da gökyüzü gibi bakıyordu sanki. Kaybolduğumu hissettim bir an kafamı sallayarak karalamaya devam ettim.

Yüzümde sonradan farkettiğim gülümsemeyi silmek istemedim. Yarbayın kızıydı, doğru değildi ona karşı değişik duygular hissetmem belki. Ama düşünüp gülümsemeyelim mi kardeşim? Aklıma küreyi verdiğim anda gülümsemesi gelince daha da genişledi gülümsemem.

"Ulan ne güzelde gülüyordu be!"

Omzuma birinin vurup yanımdaki banka yerini almasıyla tüm gülüşümü silerek bana vuran ahmağa baktım.

Hakan'a.

"Ne vuruyorsun lan?!"

Güldü Hakan.