Bayat Ekmek

Bayat Ekmek|4

Nar çiçeği sana çok yakışıyor.

İki elimi de, bir karış açılan dudaklarımın üstüne kapattığımda çantam yere düştü. Yavaşça yere doğru eğildim ve titreyen parmaklarımla not kağıdını aldım.

Çantamın içindeydi.

Çalıştığım yerde Derin'den başka hiç kimseyle yakın arkadaş değildim ve beni sevdiğini düşündüğüm kimse olmadığı için de çantamı kimsenin karıştırabileceğini düşünmüyordum. Bu da demek oluyordu ki; Merkez'den biri olamazdı.

Bu iş, artık ürkütücü olmaya başlamıştı.

Aklımdan eski sevgililerim geçti. Ama zaten bu zamana kadar sadece 2 ciddi ilişkim olmuştu ve biri beni terk etmişti. Tükürdüğünü yalayan biri olmadığı için beni terk eden eski sevgilimin bu işin içinde olmadığını biliyordum.

Diğer eski sevgilim, -aslında eski değildi çünkü hâlâ kalbimdeydi- mükemmel stalk yeteneklerime göre Denizli'ye taşınmıştı ve gizli sapığımın o olmadığı da âşikardı.

Makyaj koltuğuma oturup aynadan kendimi seyretmeye başladım. Birinin bu tipi seviyor olma düşüncesi... tuhaftı.

Sapık, anonim, takipçi...

Her ne diyersem diyeyim; bu tanımadığım kişi beni seviyordu ve ne olursa olsun birinin beni seviyor olma düşüncesi, korkunç derece de kalbimi ısıtıyordu.

/•\

Derin koluma girip elindeki zarflarla uğraşırken ona bakmadım ve otobüs durağına yürümeye devam ettim. Bundan sonra postayı o kontrol etmeyecekti ve yarın açıklanacak olan yeni posta görevlimiz, belki de anonimimin yoluna taş koyacaktı. Bu düşünceyle suratımı astım ve merakla zarflara bakmaya başladım.

Beş zarfın hepsine göz ucuyla baktım ama hayır, bana yoktu.

Hem o kişiden korkarken, hem de onu deli gibi görmek istiyordum.

Yanaklarımı şişirip boş otobüs durağında beklerken Derin'in anlattıklarını dinlemeyip soluma baktım. Bizden başka biri daha vardı. Siyah beyzbol şapkasını aşağıya kadar eğmiş, uzun boylu ve hava sıcak olmasına rağmen boynuna atkı dolamış bir adam.

Tıpkı geçen gün kitabevinde gördüğüm gibi.