AŞK,
Bir kalıba,
Bir yatağa,
Bir sıfata,
Ya da dört duvara...
Sığdırarak yaşanacak kadar küçük bir duygu değil.
Her sıfatta ve her firsatta.
Her yerde ve her koşulda yaşanacak kadar kabuğuna sığmayan koca bir tutkudur.
...
Hata yaparak öğrenir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aşka Tutkun Adam - 1. Bölüm: ACIMASIZ GERÇEKLER"
❌❌ UYARI❌❌
İLK 27 BÖLÜM DÜZENLENMİŞTİR. ONDAN SONRAKİ DİĞER TÜM BÖLÜMLER DÜZENLENMEDİ, İLK YAZILDIĞI GİBİDİR. LÜTFEN ONA GÖRE OKUYUN, YAZIM YANLIŞLARI VE HATALAR OLABİLİR.
...
İnsanlar her zaman hatalar yapar değil mi?
O yaptığımız hataları ya düzeltiriz ya da görmezden geliriz. Sanki hiç olmamış gibi yaparız, o yaptığımız hatalardan sanki hiç kimse zarar görmemiş gibi davranırız.
Şimdi düşünün, bir hata yapacaksınız ve o hatayı geri alma şansınız yok, ya yapacaksınız ve olacak yanlışları göreceksiniz ya da arkanıza bakmadan gideceksiniz ve ayağınıza gelen, yanlışta olsa son şansı kaybedeceksiniz.
Ben neyi mi seçtim?
Ben hatalarımla yüzleşmeyi seçtim ya da bana hata olarak gösterilmiş şeyleri...
Hayatımda yaptığım hatalarla hep yüzleştim, hiç kaçmadım ya da kaçamadım.
Bu beni daha güçlü bir insan yaptı ama hayatın tadını doya doya hiç çıkaramadım, önüme hep bir engel koyuldu...
Şimdi o engel babamdı. Hiç tanımadığım öz babam, ölen babam...
Önümdeki koca bina bana bakıyordu. Etraftaki her şey saçma ve gereksizdi. Binanın her yeri koruma doluydu.
Buna gerek olan şey neydi?
Altı üstü bir inşaat sektörü üzerine kurulan holding'de ne vardı?
Burada her ne dönüyorsa öğrenmem gerekiyordu. Bu saçma şeyi yapma nedenim sadece gerçekleri öğrenmekti. Bunu hiç tanımadığım bir insandan nasıl öğrenecektim? O da bir muammaydı.
Dosya kağıdı elimde ezilirken girip girmemek arasında gidip geliyordum. Böyle dikilmeye devam edersem korumaların dikkatini çekebilirdim. Elimin terini bordo eteğime sürüp adımlarımı merdivenlere yönelttim. Kapıda ki korumalar bana bakarken yapmacık bir şekilde gülümseyip holdinge giriş yaptım.
İçime derin bir nefes çektim, buraya kadar her şey iyiydi. Bir de işe alınırsam benden mutlusu olmazdı sanırım. Adımlarımı danışmaya yönlendirdiğim an içimdeki his beni yok etmek için çırpınıyordu. Bu işi kabul ettiğime pişman olmak üzere olduğumu fark edince, boğazımdaki yumruyu yutmaya çalışıyordum ama beni boğmaya devam ediyordu.
