Merhaba yine bomba bir bölümle geldim!😆
İçimden geldi şuraya şöyle bi söz bırakayım
Öyle bir an gelir ki
bazı yolların dönüşü,
bazı hataların özrü
bazı insanların anlamı olmaz...
~~~
*İyi okumalar*
Elif'den
Sen istemeden kader senden habersiz oyununu oynar. Sen istemesende o karşına çıkar ve sen sadece bakmakla yetinirsin.
Şuanda olduğu gibi...
Elimde tuttuğum turşu kavanozu yerde paramparça olurken kalbimde onun gibi parçalanıyordu. Ne yapacağımı bilmeden karışımdaki adama bakarken yine en iyi yaptığım şeyi yapmıştım. Yüzüne sertçe kapıyı çarpmıştım. Elimle ağzımı kapatıp kapının arkasına yaslandım.
Bunun olmaması gerekiyordu!
"Elif aç şu kapıyı!"
Demir kapıyı yumruklamaya başladığında içimi korku kaplamıştı. Şimdi ben ne yapacaktım?
"Elif! Açmazsan ben açacağım!"
Hala elimde duran çikolata kabını masaya koyup hızla yukarı çıktım. O anda gelen silah sesiyle ağzımdan küçük bir çığlık kaçmıştı. Odama girip kapıyı arkadan kitlerken gelen ayak sesleri her şeyi anlatıyordu.
Ben bitmiştim!
Acaba balkondan mı atlasam?
Kapı kulpunun açılmaya çalışmasıyla gözlerim kocaman açıldı.
"Elif aç şunu güzelim bak bir şey yapmayacağım sadece konuşalım!"
O ses tonunda kapıyı açmazsan ölümlerden ölüm beğen seziyordum!
"Demir git seninle konuşmak istemiyorum!"
Kapıya atılan yumrukla yerimde opladım.
"Kapının karsındaysan çekil güzelim"
Ay güzelim deme sen!
Bu halde bile ne düşnüyordum ben!
Kapının ikinci omuzda kırılmasıyla kırmızı görmüş bir boğa gibi bakan Demir'e gülümsedim.
O karnıma bakarken yüzündeki şaşkınlık paha biçilmezdi. Şimdi düşüp bayılsa şaşırmam. "S-sen h-hamilesin!" şaşkın bakışları hala üzerimde gezinirken dudaklarımı ısırdım.
İşte şimdi gerçekten s*çtım!
"Yok canım ne hamilesi o gaz(!)
Ağzımdan çıkan saçmalıkla dilimi ısırdım.
Ben ne diyordum! Demir kaşlarını çatmış burnundan soluyordu.
"Sen gerçekten hamilesin! Lan çıldıracağım sen hamilesin ve bundan benim haberim yok!"
Yüzündeki şaşkınlık sonunda sinire dönerken gözlerindeki ateş beni yakacak gibi görünüyordu. Yutkunup yüzümü sinirli bir hal aldım.
"Sana neden haber veriyor muşum?" kaşları sanki daha çok çatılabilirmiş gibi zorlarken iki adımda yanıma gelip kolumu tuttu. "Sen beni aptal mı sanıyorsun? Bu karnın bildiğin 4-5 aylık ki biz o sırlar birlikteydik!"
Ayy her şeyi de bil!
Yüzümü şaşkın bir hale çevirip "ha öyle miydi? Ben hiç hatırlamıyorum!" cırlamamla yüzünü buruşturdu.
"Zevkle hatırlatabilirim"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşka Tutkun Adam | Tutkun Serisi I
RomanceAŞK, Bir kalıba, Bir yatağa, Bir sıfata, Ya da dört duvara... Sığdırarak yaşanacak kadar küçük bir duygu değil. Her sıfatta ve her firsatta. Her yerde ve her koşulda yaşanacak kadar kabuğuna sığmayan koca bir tutkudur. ... Hata yaparak öğrenir...
