AŞK,
Bir kalıba,
Bir yatağa,
Bir sıfata,
Ya da dört duvara...
Sığdırarak yaşanacak kadar küçük bir duygu değil.
Her sıfatta ve her firsatta.
Her yerde ve her koşulda yaşanacak kadar kabuğuna sığmayan koca bir tutkudur.
...
Hata yaparak öğrenir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aşka Tutkun Adam - 19. Bölüm: SÜZÜLEN YAŞLAR "
Ofisten çıkmak için son dosyaları kontrol edip yorgunca esnedim. Ben burada dosyalarla cebelleşeyim. Demir Bey gezsin!
'Sen gezmesine mi kızıyorsun yoksa bir arkadaşıyla (!) buluşmasına mı?' İç sese cevap vermek için düşünürken kaşlarım çatıldı.
Ben sadece... Sadece bütün işleri bana yıkmasına kızıyorum(!) Derin nefes alıp gözlerimi kapattım. Kafamdaki saçma sahneleri silmeye çalışıyordum ama bir türlü gitmiyordu. Aynı sahne kafamda dönüp duruyordu. Kendimi bozuk bir plak gibi hissediyordum.
'Kendini kandırmaktan vazgeç ve aşık olduğunu itiraf et kendine!' Aşık olsaydım anlardım! Anlardım değil mi? Ah sanırım deliriyorum kendimle kavga etmekte neydi?
'Daha önce hiç aşık oldun mu ki anlardım diyorsun?' Gözlerimi açıp Demir Bey tarafından kapatılmış cama baktım. Hayatımda daha önce aşık olmamıştım ama dediklerine göre o his hissediliyormuş. Yani o zaman hissederdim. Kendi iç sesimle savaşmaktan yorulup ayağa kalktım.
Çok geç olmadan eve gitsem iyi olurdu. Yorgunluktan ölüyordum çünkü! Paltomu giyinip çantamı aldığımda çıkmak için hazırdım. Kapıyı açacağım zaman çantamdan gelen telefon sesiyle olduğum yerde durdum. Telefonu çıkardığımda arayan kişi oldukça ilginçti.
Murat Saygın...
Bu adam yurt dışında olacağını söylememiş miydi?
Daha fazla bekletmeden açtım. Hırıltıyla yükselen ses "Elif?" dediğinde ses tonu kaşlarımı çatmama sebep oldu. Zayıf ve oldukça yorgun bir sesti. "Konuşmamız gerek, mesaj attığım adrese gel." Normal tutmaya çalıştığı sesini algıladığımda cevap veremden yüzüme kapatmıştı.
Ne olduğunu anlamadım, elimde titreşen telefonla kendime geldim. Hızlıca şirketten çıktım ve attığı adresi bilmediğim için araba yerine taksiye bindim.
...
Adres sessiz bir parka aitti. Etrafta kimseyi göremediğimde parkın içine girdim. Çardağın içinde oturan bir kişi gördüğümde bu üvey babamdı. Yanına doğru ilerlerken havanın ne kadar soğuk olduğunu yeni anlıyordum. Karlı bir havanın soğuğu vardı sanki. Soğuk rüzgar etrafımda dolaşırken çardağa varmıştım.
