AŞK,
Bir kalıba,
Bir yatağa,
Bir sıfata,
Ya da dört duvara...
Sığdırarak yaşanacak kadar küçük bir duygu değil.
Her sıfatta ve her firsatta.
Her yerde ve her koşulda yaşanacak kadar kabuğuna sığmayan koca bir tutkudur.
...
Hata yaparak öğrenir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aşka Tutkun Adam - 2. Bölüm: KARANLIĞA DÜŞMEK"
Telefon çaldığında yaptığım yemeği bırakıp telefonu cevapladım.
"Merhaba, Elif Sezer'le mi görüşüyorum?" gelen kadın sesiyle "Evet de siz kimsiniz?" demiştim. "Elif Hanım işe kabul edildiğinizi bildirmek için aramıştım. Yarın saat 10'da şirkete gelmeniz gerekiyor. Hem işle ilgili bilgi alacaksınız hemde imzalamanız gereken evraklar var. Yarın görüşmek üzere, iyi günler." şaşkınlıktan konuşamadan sadece "İyi günler." diyebildim.
Bir haftadan beri haber beklediğim şirket, bugün beni aramıştı! Bir ara ümidi kesmiş olsamda işe alınmıştım!
O anda burnuma yanık kokusu geldiğinde alnıma vurup hızlıca ocakta unuttuğum yemeğin altını kapattım. Of ya altını kısmayı unutmuştum bütün yemeğin dibi tutmuştu.
Şimdi ben aç mı kalmıştım? Söylene söylene oturma odasına gidip kendimi koltuğa attım.
Gerçekten rahatlamıştım, bir haftadır üvey babamın dırdırını çekiyordum. Hala işe giremedin mi sen? Neden aramadılar? Bunun gibi sorularla ömrümü tüketmişti.
Telefonunu alıp onu aradığımda, "İşe kabul edildim." dedim. "Vay demek bir kedi olalı bir fareyi tutabildin. Aferin kızım!" Kızım dediği için midem bulandı. "Bana kızım demeyi kes, ben senin kızın değilim!" Dediklerime gülüp "Öyle deme ama kırılıyorum(!)" Demesiyle sabır çektim. Ben senin bir güzel kafanı kırardım ama neyse...
"Şimdi ne yapacağım?" diye sordum. "Sadece gözlemle ben sana zamanı geldiğinde ne yapacağını söylerim."
Bu adama güvenmek istiyordum, beni ne olursa olsun büyütmüştü. Benim kötülüğümü istemiyor olmalıydı. Aptal gibi sadece buna inanmak istedim, yoksa delireceğimi biliyordum.
"Tamam," deyip telefonu kapattığımda koltuğa uzandım. Kafam çok karışıktı, öz babamla Demir Karahan'ın arasında nasıl bir bağlantı olabilirdi ki? Daha da önemlisi bunu üvey babam nasıl biliyordu?
