AŞK,
Bir kalıba,
Bir yatağa,
Bir sıfata,
Ya da dört duvara...
Sığdırarak yaşanacak kadar küçük bir duygu değil.
Her sıfatta ve her firsatta.
Her yerde ve her koşulda yaşanacak kadar kabuğuna sığmayan koca bir tutkudur.
...
Hata yaparak öğrenir...
Multimedya: bölümdenbirkare (temsili) + İki Aşık (ErsayÜner)
İyi okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aşka Tutkun Adam - 22. Bölüm: SADECE SUSMAK"
Alarm sesi kulaklarıma dolarken pazar günü neden alarm kurduğumu hatırlamaya çalışıyordum. Ha bir daha ağzıma içki sürersem! Başım çatlıyordu... Yataktan doğrulup bacaklarımı kendime çektim. Bu ev neden bu kadar soğuktu? Gözlerim açık pencereyi gördüğünde nedenini anladım. Komodinin üstünde duran kalın hırkayı üzerime geçirip pencereyi kapattım.
Dünden kalan anılar aklıma gelince derin bir nefes çektim. Unuturum sanıyordum ama Özge'nin Demir'i öpmesi yüzüme tokat gibi çarptı. Telefonuma gelen mesajla kafamdaki görüntüleri bir tarafa attım.
Gelen mesaj: Görkem
Umarım hazırsındır, uçağı kaçırmak istemezsin diye düşünüyorum.
Uçak?
Ah! Bir an önce kafamı toparlamam gerekiyordu. Bugün İtalya'ya gidiyordum ve Görkem haber vermese uçağı kaçıracaktım. Of daha bavulum bile hazır değildi. Sıkıntıyla parmaklarımı saçlarıma geçirdim, nasıl yetişeceğimi bilmiyordum. Kötü tarafı ise Demir'in de gelmesiydi. Onu görmek bile istemezken beraber vakit geçirme fikri hoşuma gitmiyordu.
Telefonu yerine koyduğumda bakışlarım Fatih denen adamın verdiği kartvizite takılı kaldı. Garip bir adamdı. Hiçbir sorusuna cevap vermemiştim ama o konuşmaya devam etmişti. Sonrada gitmeden bu kartviziti verdi.
Neden aldığımı hatırlamıyordum ama şu anda buradaydı. Daha fazla düşünmeyi bırakıp bavulumu hazırlamaya başladım.
Fazla bir şey almak istemiyordum ama elim gece kıyafetlerine kayıyordu. Bir kaçını yanıma alsam güzel olabilirdi. Belki gece dışarı çıkardım. Bavul hazır olmak üzereydi. Görkem uçak ile ilgili mail attığında uçağın akşam olduğunu öğrenebilmiştim. Yoksa şu anda bu kadar sakin olma ihtimalim bile yoktu. Kapının zili çaldığında elimdeki bavulu yere indirdim. Hızlıca merdivenlerden inerken kapının ısrarla çalması gözlerimi devirmeme sebep oldu.
Karşımda Aslı ve Derin'i görmeyi beklemiyordum. Derin'in kucağında köpekçiği görmemle kocaman gülümsedim. Miniği kucağıma alıp içeri geçtim.
Arkadan Derin söyleniyordu. "Burada yakın arkadaşların dururken gittin pire torbasını kucakladın!" Huysuz sesi güldürdü.
"Köpeği bile kıskanıyorsun ya pes!" söylediklerime sadece burun kıvırdı. Aslı yanaklarımı öpüp "Bakma ona gelene kadar kucağından indirmedi yavrucağı," Aslı sırıtarak Derin'e bakarken Derin umursamadı bile.
