AŞK,
Bir kalıba,
Bir yatağa,
Bir sıfata,
Ya da dört duvara...
Sığdırarak yaşanacak kadar küçük bir duygu değil.
Her sıfatta ve her firsatta.
Her yerde ve her koşulda yaşanacak kadar kabuğuna sığmayan koca bir tutkudur.
...
Hata yaparak öğrenir...
Çok eğlenerek yazdığım bir bölüm oldu umarım severek okursunuz😏😌
Multimedya: bölümdenbirkare (temsili)😏🍕
İyi okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aşka Tutkun Adam - 23. Bölüm: LEZZETLİ İLKLER"
Yüzleşmek?
Neyle yüzleşmemi istiyordu?
Bakışlarındaki yoğunluk gözlerimi kaçırmama sebep oldu. Neden böyle bakıyordu? Sanki bir şeyleri anlatmak istiyormuş gibiydi.
Önümde durmaya devam ediyordu, o an cevap almadan çekilmeyeceğini anladım. Bakışlarım beni esir alan kahvelerle buluşunca inatla tekrardan aynı şeyi tekrarladım.
"Korkmuyorum ve yüzleşmem gereken bir şey de yok!" Sanki komik bir şey söylemişim gibi güldü. "Hem yalancısın hem de inatçı! Bu sana hiç yakışmıyor," dedikleri kaşlarımı çatmaya yetmişti. Bana bildiğin yalancı diyordu!
Yüzlerimizin yakınlığı yüzünden nefesi yüzüme çarparken bu bile dikkatimi dağıtmaya yetiyordu. "Ne zaman yalan söyledim de bana yalancı diyebiliyorsunuz!" Uçakta olmamızı umursamadan bağırdım, artık bu kadarı yeterdi!
Sesimin yükselmesinden hoşlanmamıştı sanırım. "Şimdi söyledin! Her şeyden kaçıyorsun kendinden, benden kaçıyorsun!" Ben kaçmıyorum sadece...
Kendime bile bir cevabım yokken karşımda cevap bekleyen adama ne diyecektim? "Kaçmıyorum sadece..." Cevap yoktu. Gözlerini kapatıp alnını alnıma bastırdı. "Sadece ne?" sesi fısıltıyla çıkarken yorgun bir tını da vardı. Gözlerini açıp "Bana bir cevap ver Elif!" Yüzüme doğru bağrınca gözlerimi ondan ayıramadım, sanki sadece biz vardık. Nefeslerimiz bile birbirine karışmıştı.
Kokusunu bu kadar yakından duymak, onu hissetmek o kadar güzeldi ki böyle kalmak için her şeyimi verirdim ama şu anda bir cevap bile veremiyordum! "Demek bir cevabın yok ama benim var!" Sesindeki sabırsız tını kafamı karıştırırken gözleri dudaklarıma kaydı. Düşündüğüm şeyi yapmamasını diledim ama artık çok geçti.
Dudaklarımın üstündeki yoğun baskı beni feci şekilde yerle bir yaparken bu kadar yoğun hissetmem garipti.
Sanki gerçek değildi.
...
"Elif? Elif uyansana!"
Gözlerimi kırpıştırarak açtığımda Demir kafamda dikiliyordu. Ne olduğunu anlamaya çalışırken "Kısa sürede bu kadar derin uyuman şaşırtıcı, hadi herkes indi uçaktan." Kendime gelmek için koltuktan doğrulduğumda hala uçaktaydık ve kimse yoktu.
