39.Bölüm: VİCDAN AZABI

72.9K 2.1K 184
                                    

Yeni uzun bir bölümle karşınızdayım pıtırcıklar😄🎇

Multimedya: bölümden bir kare 😯

Umarım severken okursunuz😘

*İyi okumalar*

Elif'den

Yalanla gerçeği ayırmak zordu.
Bazen inanmak için yalanın gerçek olmasını isterdik. Bu bazıları için aptallık bazıları için de aşktı. Aşık olduğun insana inanmak isterdin onun yalan olduğunu bildiğin halde güvenmeye devam ederdin. O yüzden gerçekle yalanı ayırmak zordu.

İçin de birde aşk varsa imkânsızdı...

"Neden?"

Sesim çoktan pes ederken duyduğundan bile emin değildim.
Demire biraz daha yaklaştım.
Ne duyacağımı bilmesem de ona inanmak istiyordum.
Ne olursa olsun inanmak istiyordum...
Gözlerim kahvelerine kayarken onun bakışları duvardaydı.

"Ben böyle olmasını istemezdim.
Seni ilk gördüğüm de farklı bir şeyler olduğunu anlamıştım. Diğer kadınlardan farklıydın gerçekten farklıydın"
Bakışları bana döndüğün de gözlerinin dolduğunu gördüm.
"Etrafına ışık saçıyordun seni tanımayanlar bile senin gülümemenle gülümsüyordu. Seni hiç ağlarken görmemiştim biliyor musun? Sadece en güvendiğin insanın yanında rahatsın.
Genel de yalnız olmayı seviyorsun ama tuhaf bir şekilde geceleri yalnız olmaktan korkuyorsun. Bağlanmak sana göre değil uzun ilişkiler seni korkutuyor bunun nedeni baban gibi çekip gitmesinden korkuyorsun seni yalnız bırakmasından"
Gözyaşlarım sanki cümlelerine damlıyordu her damlayan gözyaşım o cümlelerle karışıyordu.

Bu gerçekten aşk mıydı?

Bunları bilmesi beni bu kadar iyi tanıması mümkün müydü? Ben onun adını bile bilmezken o benim her şeyimi biliyordu.
İçimde oluşan sıkıntı nefesimi kesiyordu.
"B-beni bu kadar çok sevmene rağmen tanımana rağmen neyi bekledin Demir?
Geceleri yalnız kalmaktan korktuğumu bile bile neden beni yalnız bıraktın? Neden bu kadar geç kaldın?" bu kadar güçsüz görünmekten nefret ediyordum.
Çaresiz olmaktan nefret ediyordum!

Gözyaşlarıma o da eşlik ettiğin de tek gözyaşı canımı yakmaya yetmişti.

"Benden korkucaktın. Sen hayata yaşam verirken ben alıyordum Elif! Böyle pis bir hayata seni alamazdım. Sen etrafına ışık saçarken söndüremezdim. Benden uzak olman daha güvenliydi. Seni aşkım için öldüremezdim!"

Anlamıyordum! Ne değişmişti?

Neden şimdi?

Seni aşkım için öldüremezdim diyen bir adam bana evlenme teklifi etmişti.

"Anlamıyorum? Benim hayatıma girmeyeceğini söylüyorsun ama bana evlenme teklifi edip hayatına alıyorsun"

Parmaklarımı saçlarıma geçirip arkaya doğru çekiştirdim. Onu her anlamaya çalıştığım da daha da zorlaştırıyordu.
"Beni bu kadar çok severken engel olan şey illegal işler mi? Yoksa daha bilindik mi söylemeliyim 'Büyük Abi'?" sesim küçümsercesine çıkarken onun kaşları çatılmıştı. "Büyük abi? Sen bunu nerden biliyorsun?" sesi şaşkınca çıkarken gülümsedim. "Sen benimle ilgili her şeyi bilirken benim seninle ilgili bir tane bir şey bilmem tuhaf kaçmamalı"

Bana biraz daha yaklaştı. "Korkmuyor musun? Benden, işimden?"

Ondan korkuyor muydum?

Onun yaptığı iş bir şey ifâde etmiyordu.
Ben onun kalbine aşık olmuştum.
"Keşke benim yerime karar vereceğine şansını deneseydin. Ben senin yaptığın işle ya da namınla ilgilenmiyorum.
Benim tek ilgilendiğim kalbin"

Aşka Tutkun Adam | Tutkun Serisi IHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin