Aşka Tutkun Adam | Tutkun Serisi I

68.Bölüm: AŞKIN MAZİSİ

Merhabaaaa pıtırcıklar size bayram hediyesi ile geldim!😂

Herkese iyi bayramlar😘

Büyüklerimin elleriden küçüklerimin gözlerinden öper ve çok güzel bir bayram geçirmenizi canı gönülden dilerim😊😘

Multimedya: Arel & Aren Cevheroğlu👶😍

Umarım bölümü beğenirsiniz☺

*İyi okumalar*

4 AY SONRA

Elif'den

Dökülen yapraklar her hayat gibi solarken bize sadece izlemek düşüyordu.
Yaptığımız seçimler hatalara dönüşebiliyorken bize yine izlemek düşüyordu. Elimizden hiçbir şey gelmezken gözyaşlarımızı içimize atıp umut ediyorduk.

Bıkmadan, usanmadan her gün yeni bir umutla yaşıyorduk.

Pişman olacağımızı bile bile o umuda tutunmaktan vazgeçmiyorduk ama bu sefer ben pişman olmamıştım ilk defa en doğru kararı aldığımı anlamıştım.

Ne olursa olsun pes etmemenin ne olduğunu onunla anlamıştım.

Yüzündeki gülümseme büyürken karnıma giren tekme ile yüzüm buruştu.
Bunu tekrardan hissetmek için elimi karnıma koydum. Gözlerimi kapatıp onu hissetmeye çalışırken attığı ikici tekme ile kıkırdadım.

"Sanırım babana benzeyeceksin"

Söylediğim sözle arkadan bir ses yükselmişti.

"Allah korusun! Hem teyzesinin gülü bana benziyecek"

Güneş maviye boyattığı saçlarını yana atıp sırıttı. Bu haline olumsuzca kafa sallayıp iç çektim. Artık ne olduğu umrumda değildi.
Benim tek istediğim bebeğim ile huzurlu bir hayat yaşayabilmekti. Bunu nasıl yapacağımı tam bilmesem de zamanla öğrenecektim. Bakışlarım yine karnıma kayarken o hatayı nasıl yapabileceğimi aklım almıyordu.

Öfkem gözümü öyle köretmişti ki ne yaptığımın bile farkında değildim.
Belki Güneş olmasa bebeğimi çoktan kaybetmiştim. Aklıma yine o sahneler geldiğinde hem pişman oluyordum hem de gülmeden edemiyorum.

Ah be Güneş!

~Flashback~

Titreyen ellerimle ameliyat masasına oturdum. Kalbim buradan çıkmak gerektiğini söylerken beynim en doğru olanı yaptığımı söylüyordu.
Elim tekrar karnıma giderken gözlerimi kapattım.

Bunu yapabilirsin!

İçimden fısıldadığım cümleler bir işe yaramazken hemşire içeri girdi.
Elinde tuttuğu iğneği kontrol edip bana yaklaştığında akan gözyaşlarımla gözlerimi kapattım.

"Hanımefendi içeri giremezsiniz!"

Hemşirenin bağırışına anlam vermezken gözlerimi açtım. Güneş nefes nefese yanıma gelirken "kalıcı değilim zaten sadece ömrü boyunca kendini affetmeyecek bir anne adayını almaya geldim" dediğin de şaşkınca ona baktım.

"Güneş ne yapıyorsun?"

Kaşlarım çatıp ona baktım. Mavi gözlerini bana dikip "senin yapamadığını yapmaya ablacığım" emin bakışları ile bana bakmaya devam ettiğin de ıslık çaldı.
İçeriye Axsel ve Polina girdiğin de ikiside bana bakıp elle salladı.