Book 2: The Continuation Of The Secret

CHAPTER 49

Ashton POV

Nakalabas na ako sa hospital ganon din si tita Jane at ngayon nandito ako sa kwarto ko at hindi man lang ako pinapabalabas ni mom.

Bumukas ang pinto ng kwarto ko at niluwa non sila zero.

"Bro! Musta? Nakalabas ka nga sa hospital nakakulong ka naman sa kwarto mo hahah"- natatawang sabi ni Hilton sa akin at umupo sa bakanteng upuan na nasa study table ko pumunta ba sila dito para asarin lang ako?

"Si Trina at kael? "- tanong ko. Hindi kasi nila kasama yung dalawa.
"Ah! Si Trina binabantayan si tita Jane habang si kael sumama sa kanya. Alam mo na"- nakangiting sabi ni Hannah habang nakahawak sa kamay ni Zen.

"Btw kamusta si Jamaica? "- napatigil sila nang itanong ko yun.

"Ahmm... We dont know. Wala na kaming balita sa kanya after ng sabihin namin tungkol sa nangyari sayo"- sabi ni zen sa akin. Natahimik naman ako at hindi na nagsalita pa. I turn my attention to the window. Doon kita ko ang sinag araw galing sa labas.

"Btw why did you ask? "- I look to zero and smirk to him. I know what he's thinking base on he's reaction right now.

"Why do you want know? "

Tahimik ang mga kasama namin at alam kong nararamdaman na nila ang tensyon sa aming dalawa. Tinaponan niya ako ng nasamang tingin while me I smirk. Sinilip ko si Karen. I ignore her.. Not now. I have something to do for Jamaica.

"Ahmnm.. I think we better go bro.. Bibisitahin lang namin si tita Jane"- pagiiba ni Carl sa usapan. I just nod to them. Bago sila lumabas lahat, napatingin sa akin si Karen and she gave me a weak smile. Pakiramdam ko nahihirapan na ako sitwasyon ko ngayon. Hindi ko Alam kung ano ang uunahin ko. My self or my sister. I sigh ng tuluyan nang umalis sila.

Pumasok naman si mom. Nginitian niya ako. Tinignan ko lang siya. Hanggang ngayon may kunti pa din akong tampo at galit sa kanya. Lumapit siya at tumabi sa akin sa kama. Hinawakan niya ang kamay ko

"G-alit k-a parin ba? " tanong niya sa akin.

"What do you think? "

Parang gusto kong saktan ang sarili ko dahil nakita ko kung paano unti unting tumulo ang luha ni mom sa kanyang mata. This is what I hate about my self. Ako pa mismo ang gumagawa ng paraan para saktan ang pamilya ko ,not physically but emotionally.

"I-m so-rry , we didn't mean to hide it to you "

"But you did! "

Medyo tumaas ang tuno ng boses ko pagkasabi ko non. Hindi ko na din nakaya pang pigilan ang mga luha ko at kusa na silang tumulo sa mga mata ko. Kung nasaktan sila sa nangyari. Mas masakit akin. Na nalaman kong may kapatid ako at nawawala ito ngayon. Gusto ko silang sisihin pero hindi ko kaya.

"W-ere very sorry son..Promise we will find you sister as soon as possible"- she said

Niyakap niya ako at napaiyak na ako sa balikat ni mom. Nakita ko si dad at lola sa labas ng pinto ng kwarto ko. Umiiyak na din si lola at inaalayan siya ni dad.

Pababa na ako sa hagdan at ngayon ang balik ko sa school. Nakita ko din sa baba sila Hilton. Kumpleto sila sa sala. Ang aga nila. Napatingin sa akin si zero at tinitigan niya lang ako.

"Yun at last nakalabas ka din sa hawla mo! "Bungad sa akin ni Kael. 2 days din ang pinamalagi ko sa bahay at marami na akong na miss na lecture sa school. akmang yayakapin ako ni Kael ng binigyan ko siya ng matalim ng tingin.