AZRAİL (TAMAMLANDI )

Deprem (35. bölüm)

Bölüme başladığınıza dair bir yorum.

❄❄❄❄❄
Kifayetsiz bir aşkın yokuşunda gerçeği görmeyen sevdiğimin, beni kendine aşık etme isteği kor, soğuk sularda bir adam çiziyordu. Uçurum olan bir kız çocuğu, kayalıklara vuran bir denizin dalgalarında yaşayan bir adama nefes veriyordu. Aşk olan bir adam kendinden bir haber hayallerde yaşattığı kadınına kör bir ihtiyaç besliyordu.

Halbuki ben onu seviyordum.

Çok seviyordum.

Ben ona aşıktım.

Bir mucizenin gülümseyişiydi benim bu itirafım. Neden onun duymasını sağlayamadığımı bilmiyorum, yalnızca seviyordum işte.

Bizim mucizemiz bir kalbin gökyüzü olması, gözyaşların yağmur olması ve aynı zamanda kalp atışlarının sevdiğine güneş olup onun gökkuşağı olmasıydı.

"Sana söz veriyorum, bana aşık olacaksın."

Kalbimde hasar bırakan nefesi boynumu öperken "Bir uçurum kenarında ölü bir kız çocuğu yaşam uzatıyor bana." dedim, yanağımı yanağına yasladım. "Denizden bir adam aylar biriktirdi hayallerde." dedi, denizden adamın ona ne denli benzediğini bilerek dudaklarımı birbirine bastırdım. "Sen onu gördün? " dedim, şaşkınca. "Ben onu o hayal dünyasında zaten görmüştüm." dedi, benden uzaklaşıp gözlerimin en içine bakarak  "Bir Azrail' i sevdiğimi bilmediğim o hayallerde bir denizden adam benimle konuşmuştu."

Nefessiz kaldım. Bu ana bir şahit gerekiyordu nitekim ben bu anın gerçekliğinden emin değildim. Bir yangındım, bir yanandı.

"Sen bir hayal olduğuna nasıl bu denli eminsin? " diye sordum gözlerinin en içine bakarken, "Bir hayale aşık olduğunu mu düşünüyorsun? " diye sordum. Kafasını iki yana salladı, durduğunda sırıtıyordu.
"Ben hayaldeyken bile aşık olduğumu asla söylememiştim." Yutkundum, söylediği gerçekliği yuttum ve onun gözlerine bakmayı es geçtim. Bir süre olduğum yerde yere baktım, Alkım' ın bana aşık olmama ihtimali bile tüm dileklerimin yıldız kanatlarında saklanmasına sebepti. Şimdi tüm dileklerim yıldızlara gönül olmuş, gökyüzünde saklanıyordu.
"Şey..." dedim bu sefer ne diyeceğimi bilemedim ve iki yabancı olduk. Onunla duvar arasından sıyrıldım, elim kapının kulpuna uzandı ve kapıyı kendime doğru çektim. "...anladım, ben gideyim." Tam kapıdan çıkacağım esnada Alkım' ın "Anka! " demesi ile durdum, "Şu an herkes seni Anka olarak biliyor. Şu an eskiden iki sevgili olan biz ayrılmışız ve ben buraya senin gönlünü almaya gelmişim. Şu an Yalvaç sana aşık. Şu an Kayla sana dost ama biraz uzaksınız, Ecevit ile pek iyi anlaşmazsınız. Ben Anka' nın bana ihanet ettiğini daha öğrenmemişim. " dedi.