AZRAİL (TAMAMLANDI )

Giderken (14. bölüm)

Tesadüfün bizim yüreğimize mühürlendiği bir kaderin oyununa takılmış, birbirimize sarılıyorduk.

Ben onca söze rağmen, bildiğim onca gerçeğe rağmen gözyaşlarımı onun göğsüne sildim. Onun kalbi, benim gözyaşlarımın buz tutmasına sebep olabileceği gibi akarken cehennemi söndürmeye meyl edecek kadar güzel atıyordu.

Onun kalbi, benim göğsümdeki yerini almış, ruhu benim içimde tüm vücudumu ele geçirmişti.

"Alkım? " Dudaklarımı birbirine bastırdım ve söyleyeceğim cümleyi aklımda toparlamaya çalıştım. Odadan çıkış sebebimi hatırladığım için kendimi toparlamak istedim.

"Ben bir iş bulmalıyım. " Tüm düşüncelerimin kağıdın üzerine dağıldığını hissettim. Sanki, gözyaşlarım mürekkebin üzerine akmış ve dağılmalarına olanak sağlamıştı. Alkım' ın ifadesinden ödün vermeye pek niyeti yok gibiydi.
" Olmaz! " Sesinden ruhuma akan ciddiyeti, ona sarılmaya bir son vermem gerektiğini fısıldar gibiydi.
"Ne demek olmaz? Bana karışamazsın! " Alkım, bana garip garip bakarken ondan uzaklaştım ve ayağa kalktım. Hızla kapıya yöneldiğimde, onunda benim peşimden geldiğini adım seslerinden anlamıştım. Annesinin bizi yalnız bırakmak için kaybolduğunu biliyor olmak içimde tarifsiz bir duygu uyandırdı. Sonuçta burası onun evi ve benim yüzümden rahatsız oluyordu.

Dışarıya çıktığımda ilkbahar güneşi etrafa yayılmış, soğukluğu hafiften itmeye başlamıştı. Kıştan kalma rüzgar hala var gibiydi ama bu yinede güzel hissettiriyordu.
"Üşüyorsun salak " Alkım' ın arkamdan gelen sesine, cevap vermek istesem dahi doğru söylediğinin farkındalığı ile bir cevap bulamadım. Güneşe rağmen üşüyordum. "Allah aşkına, nereye gidiyorsun? " Alay dolu sesine karşılık vermek için durdum ve vücudumu ona çevirdim. Kahverengi gözlerimi, siyah gözlerine çivilediğim esnada dudaklarımdan dışarı çıkmak için kıvranan kelimeleri serbest bıraktım.

" Alkım, benden sanane? " Bu söylediğim gözlerini devirmesine sebep olurken, dudaklarını araladı "O dediğin imkansız artık. " Elimi tuttu. " Senle ilgili herşey beni ilgilendirir. "

Yalandı.

Alkım için mühim olan ben değildim.

Yüzümde oluşan umutsuzluğu bir kenara ittim ve umutsuzluğu kana bulayan gülüşü yüzüme yerleştirdim.