AZRAİL (TAMAMLANDI )

Düğümüydü Kalbimin ( 41. Bölüm) Final

Başladığınıza dair bir yorum.

🌙

Karanlık ayın yüzü bize çevrilmişken, biz birbirimize sarılıp gözlerimiz geceye kapattık, kör gece bizim üzerimize sevgiyi örttü, uyuduk. Kalbim, kalbine düğümlenmek istercesine uyurken bile sırf o yanımda diye hızla atıyordu ve arada bir rahatsız edecek reddeye geliyordu.

Gözlerimi açtım, çenemi Alkım' ın göğsüne dokundurup, kafamı geriye yatırdım ve gülümsedim.

Uyuyordu.

Onu izledim, yüzüne onu ezberlemek istercesine baktım. Bir an kalbime dolan bu kaybetme korkusu yutkunmama sebep olduğunda elimi yüzüne götürdüm ve gözlerimi kapattım, yüzüne dokundum. Yüzünü ezberlemek istedim ama düşününce bu düşünce fazla saçmaydı, ben onu zaten ezberlemiş bir hatundum.

Ellerimi çektim ve yine beline sıkıca sarıldım.

Umut, sarılan yüreğimizin üzerine örtülmüş sevgiden doğdu. Sonra güne gülümsedi ve gün aydı.

Alkım, gözlerini açtı. "Günaydın. " diye konuştu, uykulu sesiyle Gülümsedim, "Aydı gün." Alnımdan öptü ve geri çekilmeden konuştu.

"Beni mi izliyordun? " Gönlüm, kelepçelenmişti sevdasına. Sevdası silahtı, kurşunu gönlüme isabet ediyordu ve bu bağımlılık yapmıştı ki ben vazgeçemiyordum.

"Hı hı..." diye konuştum, hiç itiraza başvurmadan. "Seni izliyordum. "

Bana baktı, bir an beni severcesine baktığını hissettim ama sonra bir an geri çekildi. "Azra, çok çirkin olmuşsun. " diye konuştuğunda anlamazcasına ona baktım.