İstanbul Masalı

51 . Bölüm Masalın Sonu (Final )

Ve sonunda final :)

İnanın bana defalarca kez silip yazdım bu bölümü içime sinmedi hiç. Finali şimdiye kadar yazdığım en güzel şekilde yazmak istedim. Umarım beğenirsiniz :)

Final şarkısı Mustafa Ceceli Sevgilim

Keyifli Okumalar :)

Düzenlendi

***

10 Yıl Sonra

İstanbul camdan içeri süzülen güneş ışıklarıyla gözlerini açtığında üzerini giyinen Koray'a tatlı tatlı gülümsedi. Her sabaha onunla uyanmak anlatılamayacak kadar güzeldi. "Sen ne zaman kalktın?"

Genç adam gömleğinin düğmeleri iliklerken güzeller güzeli karısına baktı. "Az önce."

İstanbul ayağa kalkıp onun karşısına geçti. Boynuna kollarını doladı. aşk dolu bakışlarla bakıyordu gözlerine. Bu adamı her geçen gün daha da seviyordu. Sanki daha çok âşık oluyordu. Kaç yıl geçerse geçsin ona olan aşkı azalmıyordu. Aksine artıyordu.

"Bugün büyük gün."

" Bunu yapmak zorunda değilsin Koray. "

"O senin baban İstanbul. Her ne yapmış olursa olsun o senin baban. Seni o büyüttü."

"İkimizin hayatını da mahvetti ama."

Koray, genç kadının yüzünü avuçlarının içine aldı. "Cezasını çekti sevgilim."

"İyilik dolu kalbinin sahibi olduğum için çok şanslıyım." İstanbul gülümseyerek konuştu. Levent Kandemir özgürlüğüne kavuşmak için Koray'a muhtaçtı. Koray onun çıkması için çok uğraşmıştı. Bugün ise bir kez daha mahkeme olacaktı ve Koray berat etmesi için elinden gelenin fazlasını yapacaktı.

İstanbul, onun çıkmasını istiyordu. Evet hem kendinin hem de Koray'ın ailesini o öldürmüştü fakat yinede onun babalığını inkar edemezdi. Sert bir kaya gibi bütün duygularından arınmış olsa da o adam babasıydı bir yerde. Belki bir kez olsun baba şefkati göstermemişti belki çok şey yapmıştı ama yine de babasıydı. Ve onun yerini kimse dolduramazdı.

Koray ise ailesinin intikamını almak yerine onu özgürlüğüne kavuşturmayı seçiyordu. Çünkü o, Levent Kandemir gibi zalim acımasız bir adam değildi. Eğer onun intikamını almayı isteseydi o adamdan ne farkı kaldırdı? İşte bu yüzden onu özgürlüğüne kavuşturmak istiyordu. Kendine yakışan buydu.

"Ben de dünyanın en mükemmel kadınına sahip olduğum için şanslıyım. "

İstanbul, parmak ucunda biraz daha yükselip "seni çok seviyorum " diye fısıldadı. Koray' kollarını beline dolandığında ikisinin dudakları aşkla buluştu. Aşk doluydu öpücükleri. İkisi de geri geri giderken İstanbul ayağını yatağa çarpınca yatağın üstüne düştü. Koray ise üstünde kendini öpmeye devam ediyordu. Koray bir geri çekildi. "Sabah sabah ne güzelsin sen."

İstanbul, kıkırdayarak ellerini kocasının çıplak göğsünde gezdirdi. "Her zaman ki gibi çok tatlısın aşkım," dedi nazlı bir edayla. On yıllık kocasından utanacak değildi.

Koray, onun boynunu öptü. "Seni sabah tatlısı niyetine yiyebilirim."

"Hazımsızlık yapabilirim ama. "