İstanbul Masalı

27. Bölüm Gizli Sırlar

Merhaba yeni bölüm bomba gibi geldi :)

Bölüm Şarkısı Gülay Bir Mucize Tanrım Bize

Keyifli Okumalar :)

İnsan bir rüyadan uyandığını anlayınca o rüyanının bittiğine inanır. Bir daha da asla o rüyaya geri dönemeyeceğini bilir. Fakat bazen öyle bir an gelir ki o rüyanın hâlâ devam ettiğini fark eder. İstemese de bazı rüyalardan kolay kolay uyanamaz insan. Çünkü rüyanın ne zaman biteceği belli değildir ve biteceği bile değildir aslında.

Derya, o gece ki rüyanın çoktan bittiğini sanmıştı. Bir daha da asla hiçbir rüyaya bu kadar  kapılmayacağına dair kendine söz vermişti. Rüyalarda yaşamak insanın kendini kandırmasından başka bir şey değildi. Çünkü insan rüyadan uyanıp gerçeklerle karşılaştığı zaman acı çekerdi.

Derya, o geceki rüyanın baş kahramanına bakarken kalbinin her an durabileceğine emindi.

"Çağatay Bey."

"Çağatay, bey ekini kaldırdığımızı sanıyordum." Çağatay, Derya'nın tekrar aralarına resmiyet koymasından oldukça rahatsız olmuştu.

"Yanılmışsınız aramız da ki resmiyet bence gayet iyi. Ayrıca konuşmamız gereken bir şey yok." Durdu devam edemedi genç kız.

"Gözlerin neden öyle demiyor?"

Derya duygularına hakim olmaya çalışıyordu. Maviş maviş bakan gözler nefes almasını zorlaştırıyordu. Kendini toparlamaya çalışarak bir iki defa yutkundu. "Ne diyormuş  gözlerim?"

" Senin de benimle konuşmak istediğini söylüyor "

" Yanlış anlamışız öyle bir niyetim yok."

"Sizli bizli konuşmayı bıraksan daha iyi olur diye düşünüyorum." Elini Derya'nın koluna koymak için uzattı.  Fakat genç kız aniden kendini geri çekti.

" Galiba size söylemeyi unuttum. Benim erkek arkadaşım var. "

"Buna pek inanmadım nedense."

"Neden yalan söyleyeyim? Benim erkek arkadaşım olamaz mı? Kendisi oldukça kıskançtır." Kelimeler dilini kesiyordu. Gözyaşlarını zor tutuyordu. 

Çağatay hiç beklemediği cümleler duyunca kalbinin acıdığını hissetti. Kırgın gözlerle Derya'ya bakıyordu.

" Derya "

Koray'ın sesini duyunca ikisi de ona doğru döndü. Koray ikili arasında bakışlarını gezdiriyordu. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Bakışlarını,  Çağatay'a çevirdi. Gözlerinde ki hayal kırıklığını gördü. Ancak neden böylesine kırgın baktığını anlamıyordu.

Koray, çalan telefonuna baktı. Bir şey söyleme gereği görmeden ikisinin yanından uzaklaştı.

"Sizi rahatsız ettiysem özür dilerim Derya Hanım."

Çağatay yaşadığı hayal kırıklığıyla genç kızın yanından ayrılıp hızla restorandan çıktı. Kalbinde tarifi imkansız bir acı vardı. Neden... neden sürekli yüreği yanlış sevdalara kapılıyordu? Neden sevdiği her kadın bir başkasını seviyordu? İstanbul'u tamamen unutmuştu. Derya onun için yeni bir başlangıçtı fakat o... onun bir sevgilsi vardı. Gözlerini kapayıp derin bir nefes aldı. Yüreğinde ki ağırlıkla arabasına binip uzaklaştı.

Derya, mutfağa döndüğünde gözyaşlarını zor tutuyordu. Neden sürekli olmazı istiyordu? Aptal kalbi yanlış duygulara kapılmaktan ne zaman vazgeçecekti? O gecenin büyüsü hâlâ devam ederken bu duyguların geçmesi mümkün müydü?