İstanbul Masalı

20. Bölüm Bir Kara Sevda

Merhabalar...

Bu kitabı üç yıl önce yazmıştım ancak mantık hatalarının, yazım yanlışlarının ve acemiliğim çok fazlaydı bu yüzden düzenlemeye aldım. Fakat bu bölüm anlamadığım bir şekilde silindi. Bölümleri yedeklediğim için sil baştan yazmam gerekmedi lakin okuma sayısı düştü haliyle, oylar ve yorumlar sıfırlandı o yüzden bu bölümde yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin olur mu? Keyifli okumalar dilerim herkese :)

***
20 Yıl Önce

Genç kız heycanla çalan kapıyı açtı. Beklediği gibi sevdiği adam gelmişti. Onu o kadar çok özlemişti ki kelimelerle anlatamazdı. Boynuna atladı. "Sevgilim seni çok özledim"

Genç adam, sevgilisinin sarılışına karşılık vererek onu kollarına hapsetti. Çok seviyordu onu. Her şeyden daha fazla. "Ben de seni çok özledim bir tanem."

Genç adam içeri girer girmez yerde oyuncaklarıyla oynayan oğlunu alıp sarıldı. "Oğlum benim mis kokulum babayı özledin mi?"

Küçük bebek aşinaydı babasının yüzüne. Nerdeyse her akşam görüyordu babasını. Ancak henüz çok küçük olduğundan dolayı bu adamın babası olduğunu anlayamıyordu. Henüz bir yaşındaydı küçük bebek.

Haldun Bey, oğlunu öpüp kokladı. Oğlu her şeyiydi. Canıydı, kanıydı. Bir an bile onu istediği için pişman olmamıştı.

"Hayatım, aç mısın? Ben bir şeyler hazırladım."

"Kurt gibi açım." Adam oğlunun başına küçük bir öpücük daha kondurup onu yere bıraktı. Ardından, Nurdan'ın hazırladığı sofraya oturdu. Yine her şey mükemmel görünüyordu.

"Ellerine sağlık bir tanem her şey enfes görünüyor."

Nurdan gülümseyerek "afiyet olsun," dedi.

Her zaman ki gibi Haldun yemek yiyor, Nurdan ise onu izliyordu. Bu adamı her şeyden vazgeçecek kadar seviyordu. Onun için okulunu bırakıp ailesine yalan söylemişti. Fakat bunların hiçbiri umrunda değildi. Umrunda olan sadece oğlu ve sevdiği adamdı. Onun mutluluğu bu iki kişiydi ta ki şimdiye denk.

"Haldun sana söylemek istediğim bir şey var."

Nurdan'ın ciddileşen yüz ifadesi Haldun'u endişelendirdi. "Ne oldu? Ali'ye mi bir şey oldu? Sen iyi misin?"

"Sakin ol ben ve oğlumuz gayet iyiyiz. Ama oğlumuzun bir kardeşi olacak. Haldun ben hamileyim." Genç kadın gülümseyerek konuştu. Haldun'un bu bebeği de Ali gibi kabul edeceğinden emindi. Ali'ye olan düşkünlüğü bu kadar barizken bu bebeği istememe gibi durum söz konusu değildi.

Fakat Haldun bir anda gelen itirafla şaşırdı. Bir kızı bir oğlu vardı zaten ve başka bir çocuk istemiyordu. Ceren'in durumu şu aralar iyi değildi zaten. Psikolojisi alt üst olmuş durumdaydı. Baba sen neden eve gelmiyorsun diye soruyordu. Eşinin ise her şeyi gidip babasına anlatması an meslesiydi ve Eğer babası iki yıldan beri ilişkisinin devam ettiğini hatta bir çocuğu olduğu öğrenirse hiç düşünmeden, Semra'ya destek çıkar ve kendini mirastan men ederdi. Bütün bunları göze alarak Ali'nin doğmasını istemişti. Fakat şimdi başka bir çocuk işleri daha beter çıkmaza sokabilirdi. Nurdan'ı çok seviyordu elbette ama başka bir çocuk istemiyordu.