OPAL MÜHRÜ

28. Bölüm'den kesit

Gözlerimi açtığımda göğüsümdeki ağırlıkla üzerinde birinin oturduğu zannettim.

Etrafıma baktığımda revirde olduğumu gördüm hızla yerimden doğrulurken birisi kalkmama izin vermedi.

-Aaron sakin ol!

-O buradaydı.

-Kim?

-Sam.

-O yüzden mi dikkatin dağıldı?

-Evet. Ne oldu?

-Yeni okul başkanımız Martin. Aslında yeni sayılmaz. Daha öncede okul başkanlığı yapmışlığı var.

-Okul başkanlığı umrumda bile değil. Sam resmen benimle oyun oynuyor.

Sözümü bitirdiğim anda kulaklarım çok güçlü bir şekilde çınlamaya başladı.

Ellerimle kulaklarımı tıkamaya çalışsam da hiç bir etkisi olmuyordu. Çınlama azaldığında ise yine o çığlık sesini duydum. Edie'nin öldüğü gün duyduğum sesti bu.

Ses hem tanıdık hemde bi o kadar yabancıydı, sanki.

Ses bir anda kesildiğinde oluşan rahatlamayla ellerimi kulaklarımdan çekip rahatça uzandım.

-Aaron ne oldu öyle bir anda?

-Bilmiyorum. Yine aynı çığlığı duydum. Sanki birisi benden yardım istiyordu.

-..........

-Adrian ben gerçekten çok yoruldum. Hayatım bir taş yüzünden çıkmaza girdi ve ben ger geçen gün daha da dibe batıyorum.

-Umutsuzluğa kapılma. Bunu başarıcaz, hepimiz birlikte bunun üstesinden geleceğiz buna emin olabilirsin.

-Umarım.

Gözlerimi kapattığımda az da olsa huzurlu olmayı denedim ama olaylar bu raddeye gelmişken bunun imkansız olduğunu da biliyordum.

Daha yeni uyandığım uykuma geri dönerken Arena son bulduğu için az da olsa rahatlamıştım.

_________

-Hey Aaron kalk artık.

Bana boğuk bir şekilde ulaşan sesten sonra gözlerimi zor da olsa aralayıp sesin sahibine baktım.

-Neler oluyor?

-Bir şey olduğu yok. Ama reviri kendi odan gibi kullanamazsın.

-Haklısın.

Yerimden doğrulurken bütün kemiklerim sızlıyordu. Etrafa baktığımda benden başka kimse yoktu.

Seth de görünmüyordu. Bu beni biraz korkutsa da bazı şeylerin farkında olduğunu ve tecrübe ettiğini düşünerek kendimi rahatlattım.

-Eric nerde?

-Hasta olduğunu söylüyor odasından çıkmadı bu gün hiç.

-Bi sorun olmadığına emin misin?

-Bilmiyorum.

-Bence onu kontrol etmeliyiz.

-Haklı olabilirsin.

Ayağa kalktığımda esnemek için bir kaç hareket yaptım. Ama yine de yaşlı insanlar gibi yürümekten kurtulamadım.

Bahçeye çıktığımızda gözüme gelen güneşle elimi güneşe siper ettim. Başıma keskin bir ağrı girmişti. Ben yürüdükçe ağrı da çoğalıyordu.

Umursamamaya çalışsam da ağrı cidden can yakıcı bir hâl alıyordu.

Ellerimle başımı tutarak yürümeye devam etsem de ağrı artık bütün bedenime ağırlık yapıyordu.

Gözlerim kararırken Eric'in hatıraları tekrar gözümün önüne gelmeye başladı. O an Eric'in hatırladığını anladım ve bende bile derin izler bırakan bazı anılarının silinmiş olmasını diledim.

Kendimi boşluğa bırakırken duyduğum son ses ise Ardian'ın sesiydi.

-Hadi ama revirden yeni çıktık.

_______________________

Arkadaşlar uzun bir ara verdiğimin farkındayım ama gerçekten psikolojik olarak pek iyi durumda değilim ve her şey üst üste geliyor. Okul ve dersler de cabası.

En yakın zaman da yeni bölüm yayınlamaya çalışacağım. Hepinizi çok seviyorum. Tek moral kaynağım sizlersiniz.

(En azından benim ambalaja bakarak değerlendirmeyip beni bir pislik gibi görmüyorsunuz 😂)

Neyse keko yazar (bi okuyucum öyle diyor ama kekolukla alakam yok😏) çok konuştu. Kendinize iyi bakın.

Neden yazdım bilmiyorum ama kendinizi kimseye ezdirmeyin bu sizin hayatınız ve başka insanların buna müdahale etmesine izin vermeyin. İyi geceler.