Adamantine

Chapter 10

Don't Tell Me To Stop

Hindi pa rin matanggal sa isipan ko ang nangyari kagabi. Pagulong-gulong lang ako sa kama. Damn! I can't believe I got kissed. I'm not the type who reserves my first kiss for someone in particular yet it just feels awkward and embarrassing.

Matapos nang halikan namin ay parang nawala na ako sa tamang pag-iisip. Nawindang ako sa nangyari na hindi man lang ako nakapag-react ng maayos. I just told him that I would go home at hinatid niya ako sa bahay.

Sobra akong nawindang!

I never thought it would happen.

Sinong mag-aakala na ang isang perpektong Lyon ay magkakagusto sa akin? Heck! He stole my first kiss. Ano ba naman kasi laro ang nasa isipan niya?

If he wants to play, he should find someone that's not me!

He is just too perfect to fall for me. Maski ako ay hindi maniniwala na gusto ako ni Lyon. Given that he thinks of himself as someone highly. Sarili lang siguro noon ang mahal niya. Golly! It's just surreal.

Pakiramdam ko talaga ay may nakakalokong ideyang naglalaro sa kanyang isipan. Pero para sa ano? For revenge, dahil talo siya sa bet? It would be shallow of him. Is he just doing this for fun? Oh my gosh! Hindi ako nararapat maging libangan niya. If he's bored, he should go to someone who can easily be manipulated. Maghanap siya ng ibang nais mag-volunteer maging entertainer niya.

I have to test his sincerity. And besides, sincere man siya o hindi ay hindi ko siya gusto.

As I've said, he is too perfect. Just. Too. Perfect. I've set my standards. Hindi naman sa hindi niya iyon napasahan. It's just that... he's overqualified? (If that's the right term for that.)

Kung ang karamihan ay nahuhumaling sa kanya, ako naman ay hindi. Baka ma-insecure pa nga ako sa kanya!

I can't believe that guy has no weak spot.

Ang wierd nga eh. Parang hindi siya tao. Masyado siyang perpekto.

Sobrang matalino. Sobrang gwapo. May manners naman siya as I have observed kapag nakakasalamuha niya ang iba. Hindi ko lang ma-gets bakit mapang-asar siya sa akin. Parang sobra-sobra ang blessings na ibinigay sa kanya. At 'ika nga ng nakararami, masama rin ang sobra-sobra.

Gets niyo ang ibig kong sabihin?

Hindi ko nagustuhan ang pagiging perpekto niya.

Unlike, Shun...

Tamang-tama lang ang lahat sa kanya. He accepts his failure. He accepts his weakness. Iyung hindi ako makararamdam ng insecurity sa kanya dahil alam kong mas may lamang ako sa kanya. I know my ideas are just too rude. I want to be with people who I feel are a little below my capacities. I can't expect myself to be real genuine around people who I really see as a challenge... as a competition.

I snapped out my thoughts when I realized that I have to do something.

Oo nga pala! I have to apologize to Shun.

I dialed his number. Matapos ang pangatlong ring ay sinagot niya na ang tawag ko.

"Erina?"

Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa. "Shun, I'm sorry. Sorry talaga! Sorry sa ginawa ni Lyon."

"Hindi ikaw ang dapat mag-sorry, Erina. Wala kang kasalanan," aniya. Masyadong mabait si Shun sa akin.

"Pero, Shun... Sinuntok ka niya dahil nga ginawa ko siyang tanga. Alam kong may pagka-gago iyon kaya ako na ang magso-sorry. Nakakahiya para sa iyo. Dapat tayo iyung magkasama kagabi..."