Adamantine

Chapter 40

Little Longer

Pumasok ako sa isang mamahaling restaurant upang makipagkita kay Dimaria.

A waiter assisted me to a small room. Dimaria was already there.

"Erina!" Magiliw niyang pambungad.

I threw her a bored look. "What are we going to talk about, Dimaria?"

"I'm wondering why don't you call me with my nickname. You used to call me Dria." She pouted.

Matalim ko siyang tinitigan. Noon iyon! Iba na ngayon! She's aware that we're bad blood. She's just mocking me.

"We are not close," malamig kong saad.

Tinaas niya ang isang kilay. "But, were a family. We are Alvias."

Nag-arte akong parang nagulat. "Oh. Magkapamilya tayo? Hindi ko alam."

Pilit siyang ngumiti at halatang nagtitimpi.

"I told you over the phone that I am lucky," aniya sa akin. Gusto kong irapan ang inggrattang 'to. Ano ngayon?

"So? How is it significant to my life?" Painosente kong tanong.

She rolled her eyes. Akala mo kung sinong sobrang ganda!

She took out something from her Michael Kors bag and put it on the table. Isang pink envelope.

"What's that for?"

Ngumising-aso siya at ipinakita ang kamay niyang may diyamanteng singsing.

"Look! I'm engaged!"

"Okay," I said, nonchalantly. Ano naman kung ikakasal siya?

Napangiwi siya sa reaksyon ko. I showed her my disinterest.

"Lyon and I are going to be married and you are invited," aniya. Halos umabot na sa tainga niya ang ngisi niya.

I gritted my teeth and sarcastically smirked. I knew Lyon is a manipulator! He asked me to marry him when he's marrying someone else! Not to mention, he's marrying a bitch!

"Give your invitation to someone else, I'm not attending your wedding," diretsahan kong sinabi.

"Can you keep your anger aside? Kasal ko ito. You are an Alvia. Anong sasabihin ng mga tao kapag hindi ka dumalo?" She snapped.

Nagbabait-baitan kasi may kailangan. Gusto nilang maging mabango sila sa lahat. Kung pupunta ako sa kasal niya paniguradong ako ang ipapahiya nila. Ako ang lalabas na walang kwenta.

"Paki ko ba?" I scowled at her.

"We have to show the people that our family is fine! Mahiya ka naman, Erina!"

"Why put a wonderful facade, Dimaria? Ano naman kung malaman ng lahat na may hidwaan palang nangyayari sa pagitan ng mga Alvia? Takot ba kayong masira ang pangalan niyo?"

"Pamilya tayo, Erina! Isa ka ring Alvia!"

"We are not family, Dimaria Corona. At kahit dala ko ang apelyidong Alvia, naiiba ako sa inyo. I'm not like you!"

I stood up. "What a waste of time! I shouldn't have come."

Lalabas na sana ako nang munting silid na iyon nang bigla siyang may sinabi.

"Bitter ka lang dahil gusto mo rin si Lyon, hindi ba?"

Napalingon ako sa kanya. Ano sabi niya?

"Sorry ka na lang kasi nauna kaming nagkakilala kaysa sa iyo! Ako ang minahal niya at kahit anong iuutos ko gagawin niya!" Parang bata si Dimaria. Kulang na lang maglupasay siya sa sahig.