Adamantine

Chapter 14

Worrying For Helena

"Thank you, Erina!!!!" Halos mabasag ang eardrums ko sa tili nang kapatid ko.

Fortunately, nagustuhan niya ang regalo. Well, she is an appreciative girl. Lahat nang natatanggap niya, naa-appreciate niya. Ako lang naman ang tipong binibigyan na nga nagrereklamo pa.

Let us just say that my sister and I are really opposites. At kung nakasama mo kami sa isang bubungan ay maiisip mo talaga na mas mature mag-isip iyon kaysa sa akin. Mas sensitive iyon. She always thinks of others feelings before doing stuff. At kahit hindi niya gusto, pipilitin niyang pakisamahan ka. Ako naman iyung klase nang taong mahilig magpadala sa galit. Ako ang klase ng taong hindi ko man sadyain saktan ang feelings mo ay masasaktan ka talaga. Of course, I feel guilty for my damage sometimes. However, I choose to forget about it than apologize.

I have held grudge so much. Ako ang tipo na magtitimpi noon. Maybe, ito ang naging epekto sa akin. I can't manage my temper appropriately and so I tend to burst out at kahit sa maliliit na bagay at pagkakamali ay nag-iinit na agad ang ulo ko. I still can atleast manage my temper. Iyun nga lang ay kapag magtitimpi ako may isang taong palagi kong mapagdidiskitahan. May hindi swerteng taong sasalo ng sama ng loob at init ng ulo ko.

Noon, ang napagdidiskitahan ko ay si Helena.

Ngayon, si Lyon. Well, siya kasi ang naninimula. Hindi ko alam kung bakit ang sarap niyang alaskahin, barahin at singhalan.

"Sige na. I have to do something. Bye!" Pinatay ko agad ang phone.

Oo. Nag-part time ako sa kompanya ni Tita Joey. He was more than happy when Lyon and I told him that we want to work in this company.

At hindi ko alam kay Lyon kung bakit napakagaya-gaya niya! Matagal na siya dito ngayon lang siya nagka-interes sa negosyo nila?!

Tito Leonardo was also happy na sa wakas daw ay nagsisimula nang magpakita ng interes si Lyon sa business.

"Miss Erina, pakibigay sa akin nang payroll," ani ni Mrs. Carla. Siya kasi iyung head ng accounting department.

I could have go directly to some position that is one step below a CEO but then I am not that knowledgeable yet and I want to learn more. Gusto kong alamin ang pasikot-sikot sa kompanya. I settled for being in accounting department since I major in Accounting.

Si Lyon naman ang medyo ambisyoso. His Dad was not here kaya ayun! Acting hari nang kompanya!

"Mr. Maxwell, needs the payroll," ani ulit ni Mrs. Carla.

Wow! Maka-demand wagas! Part time lang po ako dito! Akala ko nga magtitimpla lang ako ng kape para sa mga regular na empleyado dito. Iyon pala'y ako iyung nakatoka sa payroll. Si Lyon pa talaga ang nag-request! Mabuti at mabait si Mrs. Carla na siyang gumagabay sa akin.

Kapag gabi naman ay palagi niya akong sinusundo dito sa cubicle ko. Palagi rin kaming magkasabay papuntang kompanya. Tapos on Saturdays I work full time dito. Magkasabay din kaming maglunch. Kung kaya inakala nang lahat na kami na.

"Uy! Sweet talaga ni Sir!" Ani nung batang janitress naming si Gelay.

Mas matanda lang siya nang isang taon sa akin kaya medyo nagkakasundo kami.

Dinedma ko na lang siya habang inaayos ang sarili sa c.r.

Yinakap niya ang kanyang mop. "Kung may ganung boyfriend lang sana ako tulad mo, Ma'am! Hay naku!"

"Hindi ko boyfriend si Lyon," sabi ko.

"Ha?" Nanlaki ang mga mata ni Gelay. "Hindi?! Akala ko kayo?" Umalingawngaw sa c.r. ang boses niya.