Adamantine

Chapter 36

Still

"Hija, tahan na. Sige na..." Banayad ang mga haplos ni Tita Lyola sa akin. Pagdating ko sa bahay ay agad kong yinakap ang aking tiyahin at humagulgol sa iyak.

After all, she's already like a mother to me. Ang ina ko lang ang napagsasabihan ko ng mga problema at hinanakit ko. And right now, I find my mom in Tita Lyola. Pagyakap ko kay Tita ay agad kong napagtanto kung gaano ko na pala ka miss ang pamilya ko. Ilang taon na ba ang nakalipas? Six years?

Dumagdag pa ang galit ko kay Lyon. I can't get over it. Kahit naipalabas ko na ang hinanakit ko sa kanya ay hindi pa rin nawawala ang sakit. Parang hindi nababawasan. Mabigat pa rin sa loob ko. The pain and bitterness stayed. Kahit anong dedma at limot ako, nandyan pa rin.

"Hija, I'm sorry. I did not know Maxwells are acquainted to Fenrir," ani Tita Lyola. "Leo did not mention about it, either."

"They are well aware of our situation with Tito Fenrir. Malamang, hindi sila magsasalita tungkol dito." I cannot hide my anguish.

"I will talk to Leo about this."

I don't know how Tita Lyola feel about this. Is she as frustrated as I do? I don't know. She just retained her composure.

I did not see Tita Lyola lose temper. Ganito ba talaga siya ka kalmado?

"I think you should rest. Huwag ka kayang pumasok sa opisina bukas."

"I'm fine, Tita," sabi ko. "A little nap would make me feel better."

Hinayaan niya akong umakyat sa kwarto ko. Napasalampak ako sa kama. I was drained. I am mentally, physically and emotionally drained. This day caused me fatigue. Hindi ako kailanmang nakaramdam ng sobrang pagod, ngayon lang.

I looked at my plain and blank ceiling. Isang eleganteng ilaw lang ang nasa kisame. Bukod pa doon, wala ka ng makikitang iba.

Ang pait ng mga mata ko dahil sa kakaiyak.

Iniisip ko ang mga nangyari sa akin. Iniisip ko ang ginawa ni Lyon. Iniisip ko sila ni Dimaria.

I just can't fathom any of this! This is ridiculous!

I don't get why Tito Fenrir Alvia would want the farm that is nothing compared to the vast lands that he had already conquered.

And even Dimaria won't declare our rivalry, I know we are competing against each other.

I wanted to be a doctor. Nang malaman iyon ay gusto niya rin maging doktor. Kung hindi namatay ang mga magulang ko ay sana nasa Manila na ako nag-aaral. I already took an entrance exam at one prestigious school in Manila. Nalaman iyon ni Dimaria kay kumuha rin siya.

Ang daya nga eh! Siya pa talaga ang naka-abot ng mga pangarap ko. Dahil sa trahedyang nangyari, I took Business Ad and stayed here in Cebu.

Ilang minuto ang nakalipas ay parang bumigat ang mga mata ko. Dahan-dahan kong ipinikit ang mga mata ko. I've been visited by Hypnos and I'm unaware that I'm slowly falling into a dark abyss.

Nang magising ako, napagtanto kong umaga na ulit. I slept all night. I still wear the garments I have yesterday.

Kinuha ko ang phone ko at nakita ang isang missed call at text mula kay Shun.

From Shun:

I'm waiting at your living room.

Bigla akong napabangon. It's Sunday so he has no class. He should have told me he'll be visiting.

Simula kasing ipinakilala ko si Shun bilang kaibigan ay paminsan-minsan na itong nasa bahay.

Alegrado welcomed Shun warmly. Hindi ko alam pero marunong kasi talagang makisama si Shun sa mga nakakatanda sa kanya. Kapag bumibisita siya ay business lang ang bukambibig naming lahat.