အခါမဟုတ္ပါပဲ ရြာေလေသာမိုး......
မိုးသားတစ္ျပင္လံုး အံု႔မိႈင္းကာ......
ဘယ္ေတာ့မွ တိတ္မည္ေလာ ခန္႔မွန္းလို႔မရေအာင္ပင္
သည္းသည္းမည္းမည္း ရြာေနေလေသာမိုး.......ေျမညီထပ္က အခန္းေပမို႔လား.....
အေအးဓာတ္ကို ပိုခံစားေနရသေယာင္........ျပတင္းကို မပိတ္ထားခဲ့မိေလေသာ...
အိမ္႐ွင္ရဲ႕ ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္.....
ေလျပင္းျပင္းတိုက္ခတ္တဲ့အခါ....
မိုးစက္မိုးေပါက္တို႔ဟာ..ျပတင္းမွတစ္ဆင့္....
အိပ္ခန္းတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ေနျပန္၏........အံု႔မႈိင္းလာေသာ ေကာင္းကင္ေၾကာင့္ေရာ....
မေစာေတာ့ေသာ....အခိ်န္ေတြေၾကာင့္ေရာ....
မီးအိမ္ခပ္မွိန္မွိန္ကိုသာ ထြန္းထားတာေၾကာင့္ေရာ....
အိမ္ခန္းအတြင္းဟာ.....
မိႈိန္ပ်ပ် ျဖစ္ေနသည္မွာ....ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာပင္......လွ်ပ္စီးလက္လိုက္သည့္ အခါမ်ိဳးဆိုရင္....
ထိုအိမ္ခန္းရဲ႕ ေထာင့္ေလးမွာ.....
ဒူးပိုက္လို႔ ထိတ္လန္႔ေနတဲ့
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ....
တုန္သြားေသးေလရဲ႕..........."Hyu .......Hyung.........
ကြၽန္.....ေတာ္....ေၾကာက္တယ္......."သနားစဖြယ္ ထိုေကာင္ေလးဟာ....
ႏႈတ္မွသည္လည္း.....အမည္နာမ္စား တစ္ခုကို
တဖြဖြ ရြတ္ေနရင္း.....
အကူအညီေတာင္းေနေသး..........ထိုစဥ္.......
"ဒုန္း......."
ျပတင္းတံခါးမွသည္......
ခပ္မည္းမည္းအရိပ္တစ္ခု
အခန္းတြင္းသို႔ ေျခခ်လာသည္.......အရိပ္ဟုထင္ရေသာ္လည္း....
အမွန္တကယ္မွာ....ေပါ့ပါးလြန္းေသာ......
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုျဖစ္ေပသည္........."ေကာင္ေလး......"
ခပ္တိုးတိုး ေခၚလိုက္ေသာ....သူ႔အသံသည္....
သူ႔ေ႐ွ႕မွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္ေလာက္ေအာင္ပင္
ၾကက္သီးထစရာ ျဖစ္ေလ၏..........."ဟင့္......ဟင့္....အင္း.....မလာ....နဲ႔......
သြား....."တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းကာ....
ေကာင္ေလး ေ႐ွ႕ကို တိုးလာ၍.......
ေကာင္ေလးဆီကို လွမ္းလာသည့္သူ႔လက္မ်ား.....
YOU ARE READING
လိေမၼာ္သီး 🍊 လိမ္မော်သီး 🍊
Fanfictionက်ေနာ့္ အခ်စ္က လိေမၼာ္သီးေလး Sehun×Luhan ကျနော့်အချစ်က လိမ္မော်သီးလေး Sehun×Luhan