"Hun.... ဖိနပ္ႀကိဳးခ်ည္ေပး...."
Kyung Soo နဲ႔စကားေျပာေနေသာ သူ႔ေ႐ွ႕သို႔
ေျခေထာက္ေလးတစ္စံု ေရာက္လာသည္........
ႀကိဳးခ်ည္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္.....
လွစ္ကနဲျပန္ေျပးသြားတာမ်ား......
မ်က္ႏွာေတာင္ မျမင္ရလိုက္.....
အင္းေလ....ေဘာလံုးကန္ေနရတာဆိုေတာ့လည္း......
"Hyung ေဆာ့မယ္ဆိုဗ်ာ.....လာေလ..ဗ်ာ....."
အသံစာစာေလးၾကားလိုက္ရသလို......
သူ႔ေ႐ွ႕ခံုေပၚသို႔ ေျခပစ္လက္ပစ္လာထိုင္ခ်ေသာ
Jongin .......
"Hun....ေတြ႔လား....Kai Hyung က....
ေဆာ့ပါဦ မယ္ဆိုတာကို....."
သူ႕အနားသို့ေရာက္လာကာ....
တိုင္ကာတန္းကာ ဆိုလာတာမို႔....
ေခြၽးပ်ံေနေသာ နဖူးျပင္ကို
လက္ဖေနာင့္နဲ႔သုတ္ေပးမိသည္..........
"ေတာ္...ေတာ္....Han....
မေဆာ့ႏိုင္ေတာ့ဘူး....ေမာေနၿပီ...."
ခံုေပၚက ေရတစ္ခြက္ ကို တဂြပ္ဂြပ္ေမာ့ေသာက္ေနေသာ Jongin အား Kyung Soo Hyung က
ယပ္ေတာင္ျဖင့္ယပ္ခတ္ေပးေနေလသည္........
"မရပါဘူး....ေဆာ့ပါမယ္ဆို...
ခုမွ ေဆာ့တာ ၂ နာရီေလာက္ပဲ႐ွိေသးတာကို....."
ခံုေပၚမွာ ထိုင္ခ်ကာ ႏႈတ္ခမ္းစူေလတဲ့...Han....
"ဘာ ၂ နာရီလဲ.....
၂ နာရီနဲ႔ ၄၅ မိနစ္ ေက်ာ္ေနၿပီ......"
ရန္ုျပန္ေတြ႔ေလတဲ့....Jongin.......
"Hyung ပဲ ဖ်ားခ်င္ေနလို႔....ေခြၽးထြက္ေအာင္
ေဆာ့ေပးဆိုလို႔ပဲ ေဆာ့ေပးရေသးတယ္....."
ဖိနပ္ဦ ထိပ္နဲ႔ ေျမႀကီးကို ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုးေနေသးတာ.....
သူနဲ႔ Kyung Soo ကေတာ့ အသာၿငိမ္ၾကည့္ေနလိုက္သည္.........
"ငါက ခဏပဲေဆာ့မယ္ဆိုတာပါေနာ္.....
မင္းဘာသာ....."
တကယ္ေမာေနတဲ့ပံုေပၚတဲ့ Jongin ေၾကာင့္....
သူၾကား၀င္ ေျဖ႐ွင္းရေလသည္......
"ေတာ္ပါေတာ့....Han ရယ္....
မေမာေသးဘူးလား......
မိုးေတာင္ခ်ဳပ္ေတာ့မယ္.....လာ...လာ....
ေရခ်ိဳးၿပီး ထမင္းစားၾကရေအာင္...."
YOU ARE READING
လိေမၼာ္သီး 🍊 လိမ္မော်သီး 🍊
Fanfictionက်ေနာ့္ အခ်စ္က လိေမၼာ္သီးေလး Sehun×Luhan ကျနော့်အချစ်က လိမ္မော်သီးလေး Sehun×Luhan
