"Hyung......
က်ေနာ္ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာဘူး......."
ဗိုက္ကိုဖိကာ ထိုင္ခ်လိုက္သည့္ Han......
"ေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့မလား....
Han ကို ကိုယ္ေျပာတယ္....
အမ်ားႂကီးမစားနဲ႔....ဗိုက္ေလးမယ္ဆိုတာကို"
သူ႔ကို နည္းနည္းဆူေတာ့လည္း မႀကိဳက္.....
မ်က္ေစာင္းသာခဲေလတယ္........
"ထ....ကိုယ္ ကုန္းပိုးမယ္......"
"ဟင့္.....အင္း....."
ဒါက်ေတာ့လည္း သူလက္မခံ......
ေခါင္းကိုအသားယမ္းရင္း ထိုင္ရာကမထ.......
တစ္လမ္းလံုး ကားစီးလာၿပီးမွ.....
လမ္း၀ကေန အိမ္ထိ လမ္းေလွွ်ာက္ရတာကိုပင္
ၿငီးေနသည္ဆိုေတာ့.....
ဘယ္ေလာက္ထိ ပင္ပန္းေနလဲမွမသိတာ....
Shopping mall ထဲက ျပန္ထြက္လာတည္းက
မ်က္ႏွာမေကာင္းတာ.......
"ထပါ....Han...ရယ္....
ကုန္းမပိုးခ်င္ရင္....
ေပးေပး ......
လက္ထဲက အ႐ုပ္ေတြေရာ...
မုန္႔ေတြေရာ....ကိုယ့့္ကိုေပး.....
ကိုယ္ကိုင္မယ္......."
နွစ္ဖက္ ကိုင္ထားတဲ့
သူ႔အ၀တ္အစားထုပ္ေတြကို....
လက္တစ္ဖက္တည္းစုကိုင္ရင္း
သူ႔ဆီလက္လွမ္းမိသည္......
၀ယ္ခိုင္းတာေတြက မနည္းမေနာပဲ......
မုန္႔ဖိုးေတြလည္းေတာ္ေတာ္ေျပာင္သြားတယ္
ဒိတ္လုပ္တာလား...
သူ႔ကို ေစ်းလိုက္၀ယ္ေပးရတာလားေတာင္
မသဲကြဲေတာ့ပါ.......
ေတာ္ေသးတာေပါ့.....
ေဒၚေလးက မုန္႔ဖိုးကိုလိုသေလာက္ေပးေနလို့္
သူက
လက္တစ္ဖက္ထဲကအထုပ္ေတြကို
က်ေနာ့္ဆီေပးၿပီးတာနဲ႔...ဆတ္ကနဲျပန္ထကာ
ေ႐ွ႕ကေနေကာ့ေကာ့ေကာ့နဲ႕သြားေလရဲ႕.....
"ဟာ.....Han ေစာင့္ဦးေလ......"
က်ေနာ္ေအာ္ေတာ့မွ.....
သူက က်ေနာ့္ဆီျပန္ေလွ်ာက္လာၿပီး....
ႏႈတ္ခမ္းကိုစူကာ စူပုတ္ေနတယ္.......
"ဘာျဖစ္တာလဲ.....အဲ့႐ုပ္က......"
"ေနာက္ထပ္ ၂ နာရီေလာက္ေနရပါေအာင္ဆို
ျမန္ျမန္ျပန္မယ္ဆိုတာႀကီးပဲ.......
သူမ်ားစားခ်င္တာထပ္ေတြ႔ရင္....
၀ယ္ေကြၽးရမွာစိုးလို႔မလား......"
YOU ARE READING
လိေမၼာ္သီး 🍊 လိမ္မော်သီး 🍊
Fanfictionက်ေနာ့္ အခ်စ္က လိေမၼာ္သီးေလး Sehun×Luhan ကျနော့်အချစ်က လိမ္မော်သီးလေး Sehun×Luhan
