လိ​ေမၼာ္​သီး 🍊 လိ​မ္မော်​သီး 🍊

🍊နာက်င္​မႈ 🍊

"Jongin မင္​း...သိလား......"

"​ေအး.....သိတယ္​ဆို.....သိတယ္​ဟ....."

ဘယ္​ႏွႀကိမ္​မွန္​းမသိ​ေတာ့သည္​့
စကားကိုအစခ်ီကာ ​ေျပာရန္​ဟန္​ျပင္​သည္​့
Sehun က အရက္​တစ္​ခြက္​ကို​ေမာ့ရင္​း...
ဆိုလာျပန္​သည္​........

စကားမဆက္​​ေစရန္​ ပိတ္​လိုက္သည္​့တိုင္​......
ထိုင္​ခံု​ေပၚ ​ေနာက္​ျပန္​​ေခါင္​းမွီခ်လိုက္​၍
ခပ္​သဲ့သဲ့ရယ္​သည္​..........

"ငါ့ကို မူး​ေနတယ္​ထင္​တာလား....
ငါ မမူးဘူး​ေနာ္​.....ငါရစ္​​ေနတာမဟုတ္​ဘူး......
ငါ့ရင္​​ေတြနာလို႔......."

ရင္​ဘတ္​ကိုထုကာ နာနာက်င္​က်င္​ဆိုျပန္​သည္​......

"မင္​းကလည္​းကြာ က​ေလးကို....
အဲ့လို အျပစ္​မျမင္​ပါနဲ႔....."

"ဟိုးထား....ဟိုးထား..ဆရာ​ေရ.....
ဒီစကားကို သူ႔​ေ႐ွ႕သြားမ​ေျပာနဲ႔.......
က​ေလးမဟုတ္​ဘူး......​ေယာက္​်ားတဲ့...ေယာက္​်ားတဲ့"

ခပ္​က်ယ္​က်ယ္​ တဟားဟားရယ္​ျပန္​ပါသည္​.......

"Sehun ရာ.....
မင္​းသူ႔ကို အဲ့​ေလာက္​ႀကီး အထင္​မလြဲပါစမ္​းနဲ႔...
သူ​ေျပာတာလည္​း ဟုတ္​တာပဲ......
သူက ငယ္​​ေပမယ္​့ ​ေယာက္​်ားပဲ​ေလ......."

Sehun က Jongin ကို ျပန္ၾကည္​့လာၿပီး......

"ငါသိတယ္​.....ငါသိတယ္​....
သူ​ေယာက္​်ား​ေလးမွန္​းငါသိတယ္​.....
ငါသူ႔ကိုဂ႐ုစိုက္​တယ္​ဆိုတာ
သူ႔ကိုမိန္​းမလို႔ျမင္​​ေနတာမဟုတ္​ဘူး.....
ငါသူ႔ကို ခ်စ္​လြန္​းလို႔
ဘယ္​လိုမွအထိခိုက္​မခံ​ေစခ်င္​တ​ာ.......မင္​းသိလား"

Sehun က Han ကို ဘယ္​​ေလာက္​ခ်စ္​လဲ
သူသိတာမို႔.....အျပစ္​လည္​းမတင္​ရက္​ျပန္​.......

"အခု....သူက​ေလ.....ငါ့ဂ႐ုစိုက္​မႈ​ေတြကို...
မလိုခ်င္​​ေတာ့ဘူးထင္​တယ္​......
ငါမ႐ွိလည္​း သူရပ္​တည္​ႏိုင္​ၿပီနဲ႔တူတယ္​......"

"မဟုတ္​တာပဲ Sehun ရာ......"

ခပ္​တိုးတိုးသက္​ျပင္​းသာခ်ရသည္​.......

"သူငါ့​ေစတနာ​ေတြကို ​ေစာ္​ကားလိုက္​တာ.....
မင္​းသိလား.......သူငါ့ကို မလိုအပ္​​ေတာ့တာ....."