💚

3K 520 66
                                    

အက်ႌေလးကို လွန္သည္။
ျပန္ဆြဲခ်သည္။
ခဏၾကာေတာ့ အက်ႌေလးကို ထပ္လွန္သည္။
ဗိုက္ေလးကို လက္ျဖင့္ ပြတ္သည္။

ထို႔ေနာက္  အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ အဲ့သလို
ျပဳမူေနတာၾကာၿပီျဖစ္သည့္
ကိုယ္လံုးေပၚ မွန္ခ်ပ္ႀကီးေရွ႕မွခြာကာ
သူ႔ဘက္သို႔ လွည့္လာခဲ့သည္။

ေပါင္ေပၚက laptop ကို ေဘးစားပြဲေပၚခ်၍
လက္နွစ္ဖက္ကို ဆန္႔ကာ ရင္ဖြင့္ႀကိဳဆိုလိုက္မိသည္။

"အဲ့ဒါ ဘာလုပ္ေနတာလဲ Han ရဲ႕။"

ဖြင့္ေပးထားသည့္ ရင္ခြင္ထဲသို႔ မလာဘဲ
ေဘးနားမွာသာ ေခြေခြေလးလွဲလာၿပီး
သူ႔ဝမ္းဗိုက္ေပၚ ေခါင္းအံုးအိပ္လာေလသည္။

"Hun....."

"အင္း....ေျပာေလ။"

ပိကိ်ေလးရဲ႕ လိေမၼာ္ေရာင္ဆံပင္သားေလးေတြကို
လက္နဲ႔ပြတ္သပ္ေပးလးေနလိုက္သည္။

"ဒီေန႔ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ရွိေနတုန္း
ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္တယ္သိလား။"

သူ႔ရွပ္အက်ႌၾကယ္သီးကို လက္ကေလးျဖင့္
ထိတို႔ေဆာ့ကစားေနရင္း စကားစလာသည္။

"ကေလးေလးကေလ...Han လိုပဲ ခ်စ္စရာေလး သိလား။"

သူမ်က္ခံုးတို႔ ပင့္သြားမိသည္။

"Han နဲ႔လည္း နာမည္တူတယ္။
Han ေလးတဲ့ သိလား။"

ပါးတစ္ဖက္ကို သူ႔ဝမ္းဗိုက္မွာ ကပ္ထားတာမလို႔
က်န္ပါးတစ္ဖက္က ေဖာင္းကားလံုးတက္ေန၏။
ခ်စ္စရာေလး.....

"သိလားလို႔..."

အေျပာနဲ႔ လက္နဲ႔ ထပ္တူက်ပါသည္။
ရင္ဘတ္ကို ဖက္ကနဲရိုက္ၿပီး ဆိုလာတာမလို႔
သူ႔မွာ စကားေထာက္ေပးရပါသည္။

"ဟင္....အင္း....ေျပာေလ...Han ရဲ႕။"

"သူမ်ားေျပာေနရင္ ေသခ်ာနားေထာင္တာမဟုတ္ဘူး။
မခ်စ္ေတာ့ဘူး Hun ကို။"

"မွားသြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
နားေထာင္မယ္ေနာ္။"

သူေျပာလိုက္ေတာ့ မ်က္ေစာင္းထိုးလာၿပီးမွ
ငုတ္တုတ္ထိုင္လိုက္သည့္ ပိကိ်ေလး။

"အဲ့ကေလးေလးကို သူ႔ေဖေဖက ေမြးေပးတာတဲ့။"

"ဟမ္...."

လိ​ေမၼာ္​သီး 🍊 လိ​မ္မော်​သီး 🍊Donde viven las historias. Descúbrelo ahora