"Hyung......နေပါဦး......"
အသံသေးသေးလေးနဲ့ အော်ခေါ်လာတဲ့
ပိကျိလေးရဲ့ ခြေသံတဘုန်းဘုန်းကို
ကြားသော်လည်း လှည့်မကြည့်မိ........
"အာ့........"
"ဘယ်လိုဖြစ်လို့ လူကိုမမြင်အောင်...
ပြေးလွှားနေတာလဲ.....တောက်"
"တောင်းပန်ပါတယ်......"
ပြေးလာရင်း တစ်ယောက်ယောက်ကို
ဝင်တိုက်မိလိုက်တာ ဖြစ်မည်........
"ဟင်း......"
မနေနိုင်တဲ့အဆုံး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့....
ဒူးလေးကိုကိုင်ကာ....
ရှုံ့မဲ့မဲ့ ထိုင်နေတဲ့သူ..........
"လမ်းကို လူလိုမလျှောက်ဘူး.....
အိနြေ္ဒမှမရတာ ဖြစ်ပြီပေါ့.....
အမြဲတမ်း ဒုက္ခပဲပေးတယ်......"
ခပ်မာမာဟောက်လိုက်ကာ.....
သွားဆွဲထူဖို့ ပြင်တော့မှ......
သူ့ဒူးတွေက သွေးသံရဲရဲ.......
"ဟင့်......hyung က မှ မစောင့်ပဲ......"
သူ့ကို ဂရုမစိုက်ပဲ.....
ကျောပိုးအိတ်ထဲ ပါလာတဲ့...
လက်ကိုင်ပုဝါကိုထုတ်ကာ....
သူ့ဒူးက ဒဏ်ရာကို...သွေးတိတ်အောင်
သုတ်ပေးလိုက်သည်.....
"အာ့.....Hyung.....စပ်.....တယ်....မလုပ်...."
နာလို့ တားနေတဲ့ အသံလေးနဲ့.....
ကျွန်တော့်လက်ကို တွန်းဖယ်ချင်နေတဲ့ သူ့လက်လေးက....ကျွန်တော့်ရဲ့
မော့အကြည့်မှာ ရပ်တန့်သွားတယ်.......
"ထ.....ပြန်မယ်......"
သူ့ကိုလက်မောင်းကဆွဲထူလိုက်တော့..
ကတိုက်ကရိုက် ထလိုက်တဲ့သူ့ရင်ခွင်ထဲက......
တစ်စုံတစ်ခုကျလာသည်........
ထိုင်လိုက်တည်းက......
ဝမ်းဗိုက်နဲ့ ညှပ်ထည့်ထားပုံပဲ.....
"Hyung.....နေ.....နေဦး......."
"ဟာကွာ......."
ကျသွားတဲ့ ချောကလက်တောင့်လေးကို.....
ပြန်ကောက်နေတာမို့.....
စိတ်တိုတိုနဲ့.....ဆွဲလု လွှင့်ပစ်လိုက်သည်.......
"ဘာလုပ်တာလဲ.......ကျွန်တော့်ဟာ......"
ဒီလောက်ထိဖြစ်နေတာတောင်....
ဒီချောကလက်ကို မက်မောနေသေးတာ.....
"မင်း.....တော်တော် စားချင်နေလား....
Hmmm.....
တော်တော်တန်ဖိုးထားနေတယ်ပေါ့
သိပ်နှမြောနေတယ်ပေါ့.....ဟုတ်လား....
အဲ့လောက်တောင်. မိန်းမတွေပေးတာ
စားချင်နေရင်.....သွား....
အဲ့မိန်းမတွေနဲ့ပဲနေ.......
ငါ့ဆီမှာ မနေနဲ့......."
YOU ARE READING
လိေမၼာ္သီး 🍊 လိမ္မော်သီး 🍊
Fanfictionက်ေနာ့္ အခ်စ္က လိေမၼာ္သီးေလး Sehun×Luhan ကျနော့်အချစ်က လိမ္မော်သီးလေး Sehun×Luhan
