"Hyung.....အင္း.....ေရာက္ၿပီလား....."
ေက်ာေပၚက ေကာင္ငယ္ေလးက
အသာဆင္းေလသည္.......
"အာ့.....နာ...တယ္....."
မတ္တပ္ရပ္ကေန.....ဒူးေလးေကြးကာ.....
ညည္းညဴ ေန႐ွာတဲ့ ေကာင္ေလး........
"အရမ္း....နာေနလား.....ခဏေစာင့္...."
အိမ္တံခါးအျမန္ဖြင့္ရသည္........
"အာ့.....စပ္တာ....."
ဒူးေလးကို ေဆးလိမ္းေပးေနေတာ့.....
မ်က္ရည္ေလးတ၀ဲလည္လည္ျဖင့္
ၿငီး႐ွာသည္........
"အဟင့္....ဟင့္.....စပ္တယ္လို႔......."
ေလေလးအသာမႈတ္ေပးေတာ့
အနည္းငယ္ သက္သာသြားပံုရသည္......
"ၿပီးၿပီ......."
ပလာစတာကပ္ၿပီးသည္ႏွင့္......
သူထိုင္ေနတဲ့ကုတင္ေ႐ွ႕မွာ ဒူးေထာက္ေနရာက
ျပန္ထ ထြက္လာလိုက္ေတာ့.......
"ဟို......ကြၽန္ေတာ္.....
ဒီည ပန္းကန္ေတြ မေဆးလည္း
ရတယ္ မဟုတ္လားဟင္....."
မ်က္ေတာင္ပုတ္ခတ္ခတ္ေလးကို
ေငးေမာၾကည့္မိေနတုန္း......
"ကြၽန္ေတာ္.....နာေနတယ္....ေလ....
အာ့ မေဆးႏိုင္ဘူးလို႔......."
ဒူးေလးကို အသာကိုင္ကာ.....
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ေထာ္လို႔...
ေျပာေနတာက ငိုမဲ့မဲ့........
"ကြၽန္ေတာ္ အိမ္အလုပ္မလုပ္လည္း......
ညေနစာေတာ့ ေကြၽးမယ္မဟုတ္လား....ဟင္"
"ဘယ္လို......"
သူ႔မ်က္စိထဲ က်ေနာ္က သေဘာဆိုးတဲ့
အလုပ္႐ွင္မ်ိုးလား.....
"ဟင့္......ကြၽန္ေတာ္ သက္သာတဲ့အခါ.......
ေပါင္းလုပ္ပါ့မယ္....."
မ်က္ရည္တစ္စက္ဆင္းလာတာကို...
လက္ခံုျဖင့္ အလ်င္အျမန္ဆြဲသုတ္ရင္း
သူေျပာျပန္သည္......
"မင္း......"
မင္းငါ့ကို ဘယ္လိုေကာင္ျဖစ္ေအာင္...
ေျပာေနမွာလဲ.....
YOU ARE READING
လိေမၼာ္သီး 🍊 လိမ္မော်သီး 🍊
Fanfictionက်ေနာ့္ အခ်စ္က လိေမၼာ္သီးေလး Sehun×Luhan ကျနော့်အချစ်က လိမ္မော်သီးလေး Sehun×Luhan
