ညက တစ္ညလံုးနီးပါး ငိုထားရလို႔....
သူ႔မ်က္လံုးေတြေဖာင္းအစ္ေနသည္.......မနက္ပိုင္းက်မွ အိပ္ေပ်ာ္သြားရာက.....
ေနာက္က်မွႏိုးေတာ့ Hun က႐ွိမေန.......သူ႔ေ၀ယ်ာ၀ိစၥလာကူညီေပးသည့္
Kai Hyung ေျပာမွ......
Hun အလုပ္သြားၿပီဆိုတာသိရသည္......အခုလည္း ေန႔လည္ေရာက္တဲ့အထိ......
ဖုန္းတစ္ခ်က္မွမဆက္ေသး.......Hunက သူ႔ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးထင္ပါသည္......
"မငိုပါနဲ႔ေတာ့ Han ရာ......
မင္းကလည္း ေခ်ာ့လိုက္ပါဆိုတာကို......."သူဒူးကိုပိုက္၍ ငိုေနမိသည္........
"ဟင့္....က်ေနာ္က က်ေနာ္က....
အရမ္းဆိုးတယ္မလားဟင္......"Kai နဲ႔ KyungSoo ကလည္း
သူ႔ကိုထိုင္ၾကည့္ေနသည္.......ထို႔ေနာက္......
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ မင္းအဲ့လိုမေျပာသင့္ဘူးေလ...Han
သူ႔ခမ်ာ မင္းကို ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္လဲ
မင္းသိပါတယ္........."Kai က ဒဲ့ႀကီးေျပာတာမို႔....Kyung Soo
မသိမသာျဖင့္ တံေတာင္နဲ႔တြတ္ရေသးသည္....ဘယ္လိုအလိုက္ကမ္းဆိုးမသိတာလဲ......
ဟိုမွာ...ကေလးက သူ႔အျပစ္လို႔ေတြးၿပီး
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရသည့္အထဲ......Kai ကေတာ့.....အမွန္ေတြေျပာတဲ့ဟာ ဆိုၿပီး
တီးတိုးျပန္ရြတ္သည္........ဆိုဖာေပၚထိုင္ေနသည့္ Han ကေတာ့
ပိုလို႔႐ိႈက္ေနဆဲ........"မငိုပါနဲ႔ Han ရယ္.....
Han ေခ်ာ့လိုက္ရင္ Sehun ကလည္း
ခြင့္လႊတ္မွာပါ....."Han ေဘးနားမွာထိုင္ကာ အသာေခ်ာ့ျမဴရသည္...
"က်ေနာ္....က်ေနာ္ေၾကာက္တယ္.....
Hun က က်ေနာ့္ကို မခ်စ္ေတာ့ရင္....
စကားမေျပာေတာ့ရင္ေရာ........."ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း....သနားစရာ.........
"Han ရာ....မင္းသူ႔ကိုစိတ္ေကာက္ဖူးသလိုပဲ...
သူကလည္း မင္းကို စိတ္ေကာက္တာေလ....
အခ်ိန္တန္ရင္ ေျပလည္သြားမွာပါ......."
YOU ARE READING
လိေမၼာ္သီး 🍊 လိမ္မော်သီး 🍊
Fanfictionက်ေနာ့္ အခ်စ္က လိေမၼာ္သီးေလး Sehun×Luhan ကျနော့်အချစ်က လိမ္မော်သီးလေး Sehun×Luhan