အနောက်က .......
တစ်ယောက်ယောက်လိုက်လာသလို...
ခြေသံကြားနေရတာမို့.....
ကျောပိုးအိတ်ကြိုးကို ခပ်တင်းတင်းကိုင်လို့
မပြေးရုံတမယ်....လျှောက်လာလိုက်သည်...
အိမ်ကလည်း....ဝေးသေးသည်......
ဘယ်လိုပဲ......
အသက် ၂၁ နှှစ် ရှိပါစေဦး....
ဒီလိုညဘက်ကြီးမှာ....
တစ်ယောက်တည်းသွားနေရတာက
ကျောချမ်းစရာ......
တစ်ခါမှ အခုလောက် နောက်မကျခဲ့ဖူးပါ..
တက္ကစီကလည်း....
အိမ်ရောက်သည်အထိ....လိုက်မပို့တာမို့....
လမ်းထိပ်မှ...အိမ်ရောက်သည်အထိ
လမ်းလျှောက်ပြန်လာရသည်.....
"ရှပ်.....ရှပ်.....ရှပ်....."
ထပ်ကြားရပြန်ပြီ.....ခြေသံ....
ပြီးတော့.....ဒီလမ်းထဲမှာ....
သရဲ...ရှိတယ်ဆိုလား.....
ကျနော် ဇောချွေးများပါပြန်လာသည်......
ခပ်သွက်သွက် လျှောက်လေလေ....
နောက်ကခြေသံကလည်း.....
ကျယ်လာလေလေ.......
ကျနော် ခြေစုံရပ်၍.....
အားကိုတင်းကာ.....
ဖြည်းဖြည်းချင်း......လှည့်ုကြည့်မိသည်.....
သို့သော်......မှိန်ပြပြ.....မီးရောင်အောက်မှာ
ဘာမှမမြင်ရ......
ဘယ်သူမှမရှိလောက်ပါဘူး....
ကျနော်....ရှေ့ဆက်သွားဖို့ပြင်လိုက်တော့
"အား......"
ရုတ်တရက်ပီသစွာကြားလိုက်သော....
အသံတစ်ခု.......
နောက်မှ....မဟုတ်......
အရှေ့မှာ....ကြားနေရခြင်း....
လှမ်းကြည့်မိတော့......
မီးတိုင်မှိန်ပြပြအောက်မှာ....
ချော်လဲနေသော.....အဘွားအိုတစ်ဦး......
ကျနော်.....
ခဏတွေဝေကာ...ရပ်ကြည့်နေမိသည်.......
"လူလေး.....အဘွားကို....ထူပေးပါလား.."
တုန်ခိုက်စွာ....ထွက်ပေါ်လာသော.....
အဘွားအို၏.....အသံကြောင့်....
ကျနော်....ဘာမှမတွေးနိုင်ပဲ......
ပြေးသွားထူလိုက်သည်......
"အဘွား......ရရဲ့လားဟင်.....
ဘယ်နားတွေ ထိခိုက်မိသေးလဲ....
အိမ်ဘယ်မှာလဲ.....
ကျနော်လိုက်ပို့မယ်လေ"
ESTÁS LEYENDO
လိေမၼာ္သီး 🍊 လိမ္မော်သီး 🍊
Fanfictionက်ေနာ့္ အခ်စ္က လိေမၼာ္သီးေလး Sehun×Luhan ကျနော့်အချစ်က လိမ္မော်သီးလေး Sehun×Luhan
