"Hun...."
ပ်ားသကာလိုခ်ဳိအီျမေသာ အသံေလးျဖင့္
သူ႔နားအသာကပ္လာသည္။
"အင္း...ေျပာေလ၊"
ခံု႐ွည္မွာထိုင္ကာ စာဖတ္ေနရင္းကျပန္ထူးျဖစ္သည္။
"စာအုပ္ခဏခ်ထားဦး။"
အတင္းပင္ သူ့လက္ထဲက စာအုပ္ကို
ဆြဲဖယ္ေနေတာ့တာ။
"ခဏ၊ခဏ၊စာရြက္ေခါက္ဦးမယ္။"
မရေတာ့ သူ႔စာအုပ္သည္ကား
ခံုေဘးမွာ ပံုလ်က္သားက်ေနေလၿပီ။
"ကဲ...ေျပာ၊
ဘာေျပာမို႔လဲ။"
"မေန႔ကေလ၊ေဒၚေလးေျပာလိုက္တာမွတ္မိလား။"
သူမ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕မိသည္၊
"ဘယ္မွတ္မိမွာတုန္း Han ရ၊
မနည္းႀကီးပဲဟာ။"
"Hun ကလည္း...Hun မွတ္မိမွာပါ။
စဥ္းစားၾကည့္။"
သူ႔နားမတ္တပ္ရပ္ကေန၊
ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေလးဘက္ေထာက္ေရြ႔ၿပီး
သူ႔ဖာသာသူ အိပ္ေနတဲ့ vivi ကို ေပြ႔ေခၚသည္။
သူ႔နားေျခရင္းမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္၍
သူ႔ေပါင္ကို ႏွာဖ်ားနဲ႔လာတြန္းပြတ္ဆြဲရင္း၊
"Hunnie ကလည္း
ဥာဏ္ေကာင္းရဲ႕သား နဲ႔. ေသခ်ာစဥ္းစားပါ။"
သူေခါင္းပါကုတ္ရၿပီ။
"မသိဘူးေလကြာ။
ဘာအေၾကာင္းေျပာတာလဲ။"
သမင္မ်က္၀န္းတို႔တဖ်က္ဖ်က္လက္၍
"Han နဲ႔ဆိုင္တာေလ၊Han နဲ႔၊"
သူ႔ကိုယ္သူလက္ညႇိဳးထိုး၍ အားပါးတရဆိုလာသည့္အခါ။
"အဲ...Han ကို ဂ႐ုစိုက္ဖို႔မွာတာလား။
Han လိုခ်င္တာ၀ယ္ေပးဆိုတာလား။"
စိတ္ပ်က္သေယာင္ ေလတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္၍
"Hun ကလည္း...အာ့မႈတ္ဖူးေလ....
ဟို...အစေဖာ္ေပးမယ္...
ကေလးေလ.....ကေလးဘာဆိုလဲ။"
Vivi ကို ခ်ကာ သူ႔ေဘးလာထိုင္၍
သူ႔လက္ေမာင္းကို လာဖက္တြယ္သည့္အခါ
အလိုလိုေက်ာမတ္ၿပီးသား။
YOU ARE READING
လိေမၼာ္သီး 🍊 လိမ္မော်သီး 🍊
Fanfictionက်ေနာ့္ အခ်စ္က လိေမၼာ္သီးေလး Sehun×Luhan ကျနော့်အချစ်က လိမ္မော်သီးလေး Sehun×Luhan
