"Hun..ဟိုဟာေလ......."
ထမင္းစားေနရင္းစကားစလာတာမို႔.......
သူမ်က္ရိပ္သာျပလိုက္သည္......
"လာမယ့္ စေနေန႔ေလ......
ေဘာလံုးခ်ိန္းကန္ၾကမွာ....."
သူ ဟင္းတစ္ဇြန္းကို
Han ကပန္းကန္ထဲခပ္ထည့္ေပးလိုက္ၿပီး......
"ကန္ေလ....Han ရဲ႕...ကေလးေတြနဲ႔မွတ္လား..."
သူနဲ႔ရြယ္တူ ေကာင္ေလးေတြနဲ႔
စေနေန႔တိုင္းကန္ေနက်ကို....
ဒီေန႔မွထူးထူးဆန္းဆန္း.....
"မဟုတ္ဘူး...ဒီတစ္ခါ....
ဟိုးဘက္ရပ္ကြက္ကလူေတြနဲ႔......"
ထမင္းခပ္ေနတဲ့ သူ႔လက္ထဲရပ္တန္႔သြားၿပီး.....
"ဒါဆို....မကန္ရဘူး....Han..."
"ဟင္.....Hun ကလည္း....ဘာလို႔လဲ..."
"အဲ့ဘက္ရပ္ကြက္က ကေလးေတြက
တအားၾကမ္းတမ္းတယ္....Han ထိခိုက္လိမ့္မယ္"
ညႇိဳးမိႈင္သြားေသာ မ်က္ႏွာနဲ႔ Han က
အထြန္႔တက္ခ်င္ေပမယ့္....မရဲ...
"မကန္ရဘူးေနာ္...မသြားရဘူး....လံုး၀ပဲ......"
တစ္ခ်က္လႊတ္ရာဇသံကို...ႏႈတ္ခမ္းစူ...ကာ
ထမင္းပန္းကန္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တုူနဲ႔ထိုးရင္း
သူဆႏၵျပပါ၏......
.........
"Hun....."
စိတ္ေကာက္သြားေလာက္မည္ထင္ေသာ္လည္း
တကယ္တမ္းကမဟုတ္........
အိပ္ရာေပၚ စာဖတ္ေနသည့္
သူ႔ရင္ခြင္ထဲတိုးလာသည္...........
ပခံုးကို ျပန္သိုင္းဖက္ကာ....ေစာင္ျခံဳေပးလိုက္ေတာ့.
"Hun...."
"ဟင္......"
"Hun လို႔......"
စာထဲအာရံုစိုက္ေနေသာ က်ေနာ့္ေမ့ဖ်ားကို
သူလက္ျဖင့္ခပ္ဖြဖြပြတ္ကာ တြယ္တြယ္တာတာ
ေခၚပါ၏..........
"အင္း....ေျပာေျပာ......"
စာအုပ္ကို ေဘးခံုေပၚခ်ကာ......
သူ႔ဆီအာရံုစိုက္ရသည္........
ВЫ ЧИТАЕТЕ
လိေမၼာ္သီး 🍊 လိမ္မော်သီး 🍊
Фанфикшнက်ေနာ့္ အခ်စ္က လိေမၼာ္သီးေလး Sehun×Luhan ကျနော့်အချစ်က လိမ္မော်သီးလေး Sehun×Luhan
