KATİLİN SON PERDESİ -Tamamlandı-

Bölüm 18: SIRT SIRTA

Keyifli okumalar...

Bölüm şarkısı: Taylor Swift - I Knew You Were Trouble (Evet, Taylor fanıyım. Anlamadıysanız diye söyleyeyim dedim jhdsfwşklj)

Bölüm 18: "Sırt Sırta"

Çözünüyordum.
Her gün parça parça kendimden bir şeyler kaybediyordum. Engellenemez ve durdurulamaz düşüşümün dibinde beni bekleyen canavar Boğazkesen'di. Çabalamaya devam mı etmeliydim yoksa boş verip canavarın yemeği mi olmalıydım?

Kahvaltıdan sonra içeri odada boş boş kanalları gezerken Defne koşarak merdivenleri indi. "Buldum! Buldum!" Kendini birden yanıma attı.

"Arşiment misin kızım sen?" dedim. "Evreka, diye bağırsaydın." Gözlerini devirip bir ayağını altına büktü ve tamamen bana döndü.

"Ya bir dur, abimin nasıl uyuduğunu buldum." Omuz silktim.

"Dün gece yaptıklarından sonra abin o kadar da umurumda değil," dedim. "Ama dur, önemli olan Damon Salvatore değil mi? Unutmuşum." Defne koluma vurdu.

"Ya gıcıklık yapmasana! Şu an abim Damon'dan daha önemli. Şimdi gelelim nedenine; abim annem öldüğünden beri bir tür travmadaydı ama sen o gün yaptığın konuşmanın ardından abim toparladı."

"Nasıl yani?" dedim. "Abin ben konuştuğum için mi düzeldi? Saçmalama." Güldüm.

"İşin daha derinine indim. İnsomania stresle ortaya çıkıyor, halüsinasyonlara neden oluyor. Üç yedi yıl arasında bu hastalığı çekenler ölüyor. Abim ise orta evrede. Arada sırada dalabiliyor fakat kötü kabuslar sebebiyle uyanıyor ve ilaçlarla uyuyabiliyor. Eğer üst seviyeye taşırsa abim ölecek çünkü yıllardır bu hastalıkla uğraşıyor." Sertçe yutkundum.

"İskender ölecek mi?" dedim dehşetle. Parmaklarım kucağımda yastığı sıkıca kavramıştı.

"Hayır. En ağır evre beyindeki protein yapısının bozulması bu hastalıkta. Abiminki ise şimdilik sadece psikolojik." Gözlerimi kapatıp derin bir nefes koyuvermekten kendimi alamadım. "Abim annemin öldüğü o gecede takılı kaldı, geceden beri uykusuz kaldı. Başlarda sadece geceleri uyanırken, şimdi hiç uyuyamıyor neredeyse. Onunla olan konuşman ve travma anında çekip çıkarman işe yaradı. O gece, seninle uyurken gitmeyeceğini biliyordu. Öleceğin korkusunu yaşamadı ve annemden sonra her şeyine karşılık destek alacağı insanın gitmeyeceğini bilerek rahatça uyudu. Abim artık sana bağlı sanırım."

Ellerimi saçlarımdan geçirip duyduklarımı sindirmeye çalıştım. Fazla yükleme yapılmış bilgisayar gibi hissediyordum. Gözlerimi kapattım. Orta dereceli İnsomania hastasıydı. Henüz sadece psikolojikti ama ilerlerse ölecekti. Onu uyutmuştum ve bana bağlanmıştı muhtemelen. Bütün bunlar beni de uykusuz bırakmaya yeterdi. Bana bağlı olması onun kadın düşmanlığından ve uyku hastalığında kurtarırdı ama bana bağlı olması mı daha iyiydi yoksa bu hastalıklarla kalması mı?