Trouble Yet Indispensable

Trouble 38: Changes

Change can often be a difficult thing for everyone to accept but we know it's inevitable. That's what I've read.

Often. How often is often? Because right now? That word is lacking. Change is always a difficult thing to accept and I hate the mere fact that it is inevitable.

After that night, on that supposedly special date, everything has changed.

"I-I'm so sorry for everything I've done to you. I know it's too late, the damage has been done. But can we be friends? Gusto kong bumawi sa lahat ng pambu-bully na ginawa ko sa'yo. Gusto kong bumawi sa lahat ng away natin."

And when I said everything, I mean everything. Can you imagine Lianna humbling down and telling me she wanted to be my friend? You're seriously kidding me. Yes, hindi na nila ako ginugulo simula ng sabihin ko sa kanyang mata ni kuya Zayne ang mata niya ngayon but that doesn't mean na maayos kami.

"I'll think about it." I said and leave her there alone.

"Rayne." She called at a distance.

"Know that you are loved." Napailing ako. Gusto ko siyang tawanan pero mas pinili kong magpatuloy sa paglalakad palayo. Sa tingin niya ba may pakialam pa ako sa mga taong nagmamahal sa akin kung darating din naman pala ang oras na mang-iiwan sila sa ere?

It's been a week since that dmned date. Isang linggo ko na ring hindi pinapansin si Nathan kahit pumupunta pa siya sa bahay. Isang linggo ko na ring napapansin ang pagbabago sa buong tropa nina Iyel, lahat sila, lalo na si Al. Hindi ko alam kung anong sumapi sa kanila at naging light ang mga ugali nila and they all seemed to be so happy? No, that's too shallow, maybe joyful is the best word to use. Hindi ko lang maexplain, basta, kung ikaw ang ilang taon mo na silang kasama at kilala mo sila, mapapansin mo talaga ang pagbabago. Pagbabago in a good way I guess.

"Anyone who wants to discuss something here in front?" Tanong ni sir B sa buong klase. Nasa pinto pa lang siya, iyan na agad ang bungad niya. I really hate him. Dami niyang alam. Ang dami niyang kwento tapos mas nakakaasar pa yung pagsakay ng mga kaklase ko sa jokes niya. Mga plastic, lalo na yung tawa tsk. Tapos minsan nasa pinto pa lang, may recitation na agad, yung mga trivial question na hindi ko alam kung saan niya nakukuha. Yung mapapaisip ka na lang pero hindi mo talaga maisip yung sagot dahil kasing tanda niya yung trivia niya. Hayst. Nakakakulo ng dugo.

"I'll give you 10 mins to explain. Anything you want to discuss with your classmates. Magpapahinga lang ako bago tayo magklase."

"Anything sir?" Tanong ng isa naming kaklase.

"Ano bang sabi ko? President, ibili mo nga yan ng cotton buds." Sarcastic na sagot nito. Yung mapapa-poker face ka na lang talaga sa mga sinasabi niya. Buti na nga lang magaling siyang magturo, mahirap nga lang magpa-exam tsk.

"Hi guys, I just want to take this time share a very important information to all of you." Iyel was now standing in front of us. Srsly!? Ano na namang pakulo to?

"This would be quick so please, listen." Pumikit siya nang medyo matagal tapos huminga nang malamim bago ngumiti. What's with this guy today? Hindi ko alam kung anong nakain niya at bigla siyang bumait. Nakulam ba sila? I mean it's not them. Para silang napossess. hayst anyways I don't care.

"Narealize niyo na ba kung saan ang destination niyo kapag namatay kayo?" Biglang nasamid yung umiinom naming prof. Medyo natawa kami pero siyempre hindi namin ipinahalata. Madaming nag-react. May mga sumagot ng porgatory, meron din sa hell. Some were quiet like me. Ano bang klaseng tanong yan? Baliw ba siya? tsk

"Next question is, tanggap niyo na ba? Hanggang don lang yon?"

"We're sinners Chris. That's for sure. Sa dami nating kasalanan, hindi na tayo tatanggapin sa langit hahaha." Malokong sagot ng isa naming kaklaseng lalaki na nginitian niya lang.