GÜZEL AŞK

Özel Yerimiz (4.Bölüm)

Ross ile olan randevumdan yeni döndüm ve saat 11 olmuştu.İki saat yatağımda müzik dinledim,bir kaç tane şarkı yazdım.Sonra günlüğüme yazmaya başladım;

     Sevgili Günlük,

Bugün mükemmeldi,Ross ile olan ilk randevuma çıktım ve harikaydı!!Bana hadiye almış ve bana verirken ettiği laflar yok mu,işte onlar mükemmeldi.İlk aşkımın bu kadar romantik olması beni sevindirmişti.

                                    *********************************

   Saat sanırım 3.Ama ben hâlâ uyumadım,Laura'yı düşünmeden duramıyorum.Aşk böyle bir şey olmalı.Tüm gece gözüme uyku girmedi,sabaha kadar yatakta dönüp durdum.Saat 5 olmuştu ben de mutfağa indim,susamıştım.Mutfak masasının üstünde harika bir kahvaltı ve küçük bir not vardı.Notu okumaya başladım;

   Sevgili Küçük Lynchler,

Biz babanızla yaklaşık 2-3 yıl boyunca yokuz.Üzgünüm çocuklarım ama buna mecburuz. Sizi çok ama çok ama çok seviyoruz.

                                                            Sevgilerle Anne ve Babanız.

Vay be,demek ki annemler 2-3 yıl yoktular.Bu tuhaf ve garip bir duyguydu.Ben masadan bir şeyler aldım ve sesizce evden çıktım.Yaklaşık yarım saat kadar sonra Laura'yı getireceğim yere gelmiştim.Onun henüz buradan haberi yoktu.Bu tamamen bir sürprizdi.Buraya son hazırlıklıları yapmak için gelmiştim.Dünden yaptırdığım kalp şeklinde kocaman bir pano vardı.Bunu birkaç çivi ile duvara sabitledim.Buna Laura ile ne zaman buraya gelsek bir fotoğraf çekip asacaktık.Bu bence harika bir fikirdi.Ahah! Şimdi hatırladım.Koltuğa oturdum,karşımda beni kaydeden bir kamera vardı.Söze başladım;

"Sevgilim,bir tanem,aşkım,hayatım.Belki bir gün bu videoyu izleyeceksin ve o zaman seninle kavga etmiş olacaktık.Hatta belki ayrılmaya çok yakın olacağız.Belki de bunun nedeni ben olacağım,"burada biraz durdum ve güldüm.Başımı öne eğdim ve salladım.Sonra devam ettim "Keşke bu videoyu hiç izlememiş olsan,keşke birlikte olsak.Eğer gerçekten bana çok kızmışsan bir şey değiştiremem ama sana tek bir şey söyleyebilirim,bu anahtarlı kolyeyi hiç unutmamanı söylemiştim.Hatırlıyorsun,biliyorum.O gün sana ne demiştim;BEN SONSUZA KADAR SANA ÂŞIK OLACAĞIM.Bu anahtarlı kolyeyi hiçbir zaman hiçbir şekilde çıkarmayacağım.Ölüm bile bizi ayırsa bu kolye bedenimden asla çıkmayacak."dedim ve videoyu durdurdum.Sonra onu kaydettim ve onu bir kenara koydum.Şimdi diğer videoya gelmişti.

"Oksijen kaynağım,bu videoyu yapıyorum çünkü ya ben gidiyorum ya da sen.Bu yüzden beni unutma diye bunu hazırlıyorum belki,belki de ne yapacağımı bilmiyorumdur.Çünkü senden ilk defa ayrılıyorum ve bunun benim için ne kadar zor olduğunu bilmiyorsun.İlk defa bu kadar âşıkken birini terk etmek...Devamını söylemek istemiyorum.Ama sana şimdi bir şey tarif edeceğim;beni izlediğin yerden kalk ve kalp panomuzun yanına git, gittiysen panonun altında pembe bir kutu var onu aç.Açtıktan sonra içinde bir mektup olacak onu aç ve oku.Okuduktan sonra artık ne demek istediğimi anlarsın,şimdi  sana eşlik edecek bir şarkı söyleyeceğim."dedim ve gitarımı aldım.R5 ile yazdığımız If I Can't Be With You çalmaya başladım.Bu video da bitince rahatlamıştım ve saate baktım.6 olmuştu.Kahvaltıyı hazırlamaya başladım.Sonra tavana gül yapraklarını yerleştirdim.Her şey hazır olunca saat 8:30'a geliyordu.Laura'yı alma vakti gelmişti, Laura'ya mesaj attım."15 dakikaya kapıdayım."

                                       ******************************

  Ross bana mesaj atmıştı,o bana attığında zaten yarım saattir hazır bir şekilde onu bekliyordum.Aşağa indim.Ablam beni bekliyordu,şaşırdım.

-Abla?

-Laura.

-Burada ne yapıyorsun?

-Aa,niye?Annemler 3 yıllığına yoklar ve beni bakıcı olarak tutmuşlar.Şaşırtıcı mı?

-Ne?!

-Evet,3 yıl boyunca abla-kardeş takılacağız.Fena mı?Hem geride kalan 3 yılı önümüzdeki 3 yılda telafi edeceğiz.

-Ya,öyle ya.Dizi,film çekimleri varken ablandan 3 yıl ayrı kalmak ne kadar kötü sen biliyor musun!?dedim ve ablama sarıldım."Abla..."dedim kısık bir sesle."Sevgilin var!" dedi o tuhaf sesiyle."Nereden anladın?!"dedim kendi ruhaf sesimle. "Dün sizi gördüm." dedi,"Annemlere söylemeyeceksin değil mi?"dedim.Serçe parmağımı uzattım,o da uzattı "Söz veriyorum."dedi.Kapı çaldı,gelen Ross olmalıydı. "Ben bakarım,ben bakarım!!"diye bağırarak kapıya koştum.Ablam arkamdan gülüyordu."Yavaş git, düşüceksin!"Kapıyı açtım evet,tahmin ettiğim gibi Ross'tu.Ceketimi aldım,bana gülümsüyordu.Arkadan bir öksürme sesi geldi.Ross'a 1 dakika işareti yapıp ablamı öptüm,"10'dan önce gelirsen seni eve almam."diye fısıldadı kulağıma.Güldüm ve Ross'un koluna girdim.

                                     **********************************

   Laura ile özel yerimize getirdim onu,arabadan inerken "Bekle,önce gözünü kapamam lazım."dedim gözlerini siyah bir bandajla bağladım.Hiç itiraz etmedi.Sevindim, ağaç evimizin önüne getirdim onu."Gelmedik mi?"dedi."Geldik,biraz sabret."dedim ve anahtarlı kolyem ile kapıyı açtım.İçeri girdiğimizde gözlerini açtım ve gül yapraklarını döktüm.İlk başta konuşamadı,şok olmuş gibiydi,Onu mutlu ettiğime çok sevindim. Arkasına döndü,koşarak bana sarıldı ve "Seni çok seviyorum!"dedi.Ben de ona sımsıkı sarıldım. "Ben de seni seviyorum prenses."Sonra sarılmayı bıraktım ve onu kahvaltı masasına götürdüm.(tabii buna masa denilirse,bildiğin örtü la bu!)Daha çok şaşırdı ve sevindi.O güldükçe ben mutlu oluyordum.O gülünce,mutlu olunca dünyalar benim oluyodu.Onu gükümserken görmeyi hiçbir şeyle değişmem.Birlikte kalhvaltı "masamıza"oturduk.Birlikte kahvaltımızı yaptık.Kahvatımız bitince saat 10 olmuştu. Kalktım ve panaromik kamerayı aldım ve ikimizin fotoğrafını çektim.Şaşırdı biraz sonra beni izledi.Kalp panomuza gelince şok oldu."İşte ilk fotoğrafımız."dedim resmi asarken.Arkamdan gelip belime sarıldı."Burası bizim özel yerimiz!"

                                   ------------------------------

     ARKADAŞLAR,EĞER HİKAYEYİ OKUYORSANIZ LÜTFEN BELİRTİ VERİN.VOTELEYİN COMMENT YAPIN.NE YAPACAĞIMI ŞAŞIRDIM,YAZAYIM MI,YAZMAYIM MI? BİLEMİYORUM,LÜTFEN FİKRİNİZİ BELİRTİN!!!!!!!!